Sana seni anlatamam.
Gökkuşağına dokunamayınca anlarsın beni.
Sana acıyı anlatamam.
İçin yanarken ellerin buz tutunca anlarsın hasreti.
Belki bir gün unuturum gülüşlerini, ama.
Ne aklıma sığdırabildim gözlerini,
Ne de zamana.
Niye ben?
Neden?
Böyle mi olmalıydı?
Aklımı her hafta temizliyiciye vermek, aç karıma yuvarlamak binlerce birayı..
Niye ellerin ceplerinde hâlâ?
Neden gözlerini kaçırıyorsun benden ey hayat?
Yol uzun, ilerliyorum..
Her adımda bir şeye yaklaşırken,
Uzaklaştığım bir şeyin hüznü..
Belki bir ses, bir tat ya da bir portre, fakat örtülü..
Bir şey saklıyorum kendimden, söylemiyorum..
Her kuyuda nidâsı yankılanır sırların,
Kazıldım, derinleşiyorum..
Yalçın kayalarıyla haşmetli dağlar,
Çağırıyorlar ismimi doruklarından..
Kimi sapıyorum, mağlup oluyorum,
Hayal gibi ellerin tutuyor hoyrat saçaklarımdan,
Önüme düşüyor başım, mahcup oluyorum..
Kalbime karanlık ormanlar düşüyor ilk,
Sonra heybetiyle arzı tutan dağlar..
Ağaçlar, donmak üzere olan akarsular düşüyor,
Üstünde yürüdükçe sanki bitmeyecek bu yol,
Bükülüp küçülüyor,
Sen düşüyorsun en son,
Ve ben düşüyorum dizlerimin üstüne..
Bilmiyorum neden bu sızı,
Bilmemek acıtıyor..
Gidiyorum,
Az kaldım..
Yazılacak çok şey vardı daha
Elim titriyor dedi birde kağıtlar yorgun
Daldıkça daldı
Ellerin de sanki dünyanın en uzak yerleri vardı
Mırıldandı gölgesi uyanmadan
Ve gözlerini kırpmadan ;
Gözlerin ufkum oldu,
Ellerin dallarım,
Nefesin oksijenim oldu,
Ve sesin en güzel ezgim..
Tutsam ellerinden ağlarsın.
Doğduğum köyü bir bilsen.
Gece gecemden büyük,
Acısı acımdan derin.
Tutsam ellerinden , üşür ellerin!
Cahit Sıtkı Tarancı
Sana seni anlatamam.
Gökkuşağına dokunamayınca anlarsın beni.
Sana acıyı anlatamam.
İçin yanarken ellerin buz tutunca anlarsın hasreti.
Belki bir gün unuturum gülüşlerini, ama.
Ne aklıma sığdırabildim gözlerini,
Ne de zamana.
Bir Aksam vakti
Ağaçlar bizi izliyor
Senin o narin oturusun
Onların dahi aklını basından alıyordu
Benim bakıslarım
Rüzgarı çileden çıkarıyordu
Kalkmak istiyorsun ama neden
Ağaçları deliye mi döndürmek istiyorsun?
Birde benide kaldırıyorsun
Rüzgarın halini görmüyorsun
Gidiyorsun
Kelimelerin süzülüyor
Gönlüme giriyorsun
Biraz fazla yaklasıyorsun
Ellerin ellerime nasıl değsin
Beni öldürmek mi istiyorsun
Zambaklar en ıssız yerlerde açar
Ve vardır her vahşi çiçekte gurur
Bir mumun ardında bekleyen rüzgar
Işıksız ruhumu sallar da durur
Zambaklar en ıssız yerlerde açar.
Ellerin, ellerin ve parmakların
Bir nar çiçeğini eziyor gibi
Ellerinden belli oluyor bir kadın
Denizin dibinde geziyor gibi..
Bana verdin bu zehri ama dönemem geriye artık
Ellerin ellerime niye kapı duvar