"Şimdi beni uçurumdan atsan, düşene kadar aklımdaki tek şey; sırtıma değen ellerin olurdu.''
Ahmet Telli
Senin farkında olmadığın bir özelliğin var...
Nadir görülen kayan bir yıldızı andırır.
Aniden çıkıyor, kısa sürüyor, hayran bırakıyor.
Kabuslarımı sıradan rüyalara dönüştürüyor.
Gözlerim kapanmak istiyor.
Ellerin prangaları anımsatıp beni avucunun içinde tutuyor.
Bu huzur, gözlerimi kapatıyor ve ruhum artık hep seni istiyor.
Ve artık gözlerim sonsuza kadar açılmak istemiyor.
Bağışla Beni...
Evet, yaptım bir hata. Üzdüm seni, biliyorum. Kim üzmedi ki sevdiğini, kim kırmadı ki kalbinin diğer yarısını Pişmanlığımız en az sevgimiz kadar büyük olmadı mı her de fasında? Yaralarımız kabuk tuta tuta aşınmadı mı aşkımızın dizleri? Dünyanın bütün ırmakları yaş olup akmadı mı her de fasında gözlerimizden? Daha hangi acı kaldı yaşamadığımız, hangi sevinç var hevesimizde kursak olacak?
Bu kadar mı kızgınsın bana? Hålbuki ben küsmüşüm bü tün dünyaya, seni severken. Ağlamışım her yüze, sana güler- ken. Kurutmuşum bütün gülleri, yanağındaki gülü sularken. Dalmışım en güzel rüyaya, sana uyurken.
Bir sabah uykusunda affet beni. Gözlerimi açtığımda nefes gibi dol içime, ciğerlerimde hissedeyim seni. Sesin sessizliğimi bozdukça huzur bulayım. Şükredeyim ben, bir sabah daha sana uyandığım için. Hapset beni yüreğine, özgürlüğü çok gör. Ömrüm senin kalbinin zindanlarında geçsin. Kelepçeleri gönlüme tak, mühürle içimdeki sana åşık çocuğun gözlerini. Günde üç öğün katık yap bakışlarını, tayinim olsun kirpiklerin. Ellerin yüzümde olsun, demir parmaklıklar misali...
Ferdi Demir
senelerdir hiç çarpmadan yanından geçtiğin o geniş masa, parmağınla tozunu alırken yıkıldı. duyduğun kahkahalar, fısıltılar, bağırışmalar bi anda kesildi. saklanılan sırlar, parmak izleri, ihanetler silindi. ilk aşkın, son ağlayışın, içinde özenle taşıdığın umudun kırıldı. boşluğa bakan ellerin, gözlerin, ağzın bir enkazla anlamını kazandı. kaybedişin, en büyük kazancın oldu. içten çürüyenin yerde olması, ayakta olmasından iyidir. gardını bilirsin.
geçti aşkın yakıştığı yaşlar çoktan
şimdi solgunsun deniz
şimdi cazibesiz
özlediğim sensin hep
başkası kıyısına geldiğim
ne zaman değişti suyun
ne zaman ellerin oldun
aramızdaki duvar ve ben yıllarca yanında durdum
Köylü olmak, Yeşilçam filmlerinde Ferdi ile Necla gibi ayçiçeği tarlasında dört nala koşmak değildi,
Köylü olmak , yaz dizilerinin pastoral entrikaları gibi de değildi..
Köylü olmak alın terine karışmış nasırlı ellerin içine çektiği toprak kokusuydu
Milletin olmasa da kendinin efendisi olmaktı köylü olmak
(2015 ten)