Yaşam öylesine güç bir çaba ki çocuk. Her gün yeni baştan başlayan bir savaş; mutluluk anları ise acımasız bir bedelle ödenen kısacık ayraçlar. Seni içimden söküp atmanın daha iyi olmayacağını nereden bileceğim, yeniden sessizliğe dönmek istemediğini nasıl anlayacağım?
Farkında değil misin? Senin ona veremeyeceğin şeylere ihtiyacı olduğunu anlamıyor musun? Çocuk sahibi olmak, korunmak, saygı duyabileceği, ona saygi duyacak arkadaşlar...
Toprak bütün çağların en büyük azizidir, ne sabırsızlık bilir ne korku ne şüphe; tek bildiği inançtır, insan beslemek için gerekli bütün nimetler de inançtan doğar.
Tanrı dünyayı sabunsuz yıkıyordu, Tanrı olduğundan ihtiyacı yoktu belki -bizim çok sabuna ihtiyacımız var, hele eller için-Tanrı ellerini sabunla yıkamıyor muydu acaba?