Hayal kurmayı da çok severdi, her gece hayallerinden bahsederdi. O bana hayallerinden bahsettikçe ben de kendimi onun hayallerinde bir yerlere yamamaya çalışırdım, meğer hayallerinin arasında ufak da olsa yerim yokmuş. Sonradan anladım. Ama buna zamanla da olsa alıştım, tıpkı ona alıştığım gibi. Keşke alışkanlıkları elde ettiğimiz gibi kolay bırakabilsek.
Sonunu kestiremediğiniz cümleleri kurmadan önce düşünün.
Neden bilmiyorum ama
Hep bir şeyler eksik hissediyorum artık.
Her gelen bir şeyler aldı götürdü bizden.
Kimi geldi sevgimizi aldı,
Kimi ruhumuzu,
Kimi heyecanımızı,
Kimi aklımızı,
Kimi yüreğimizi,
Kimi gülüşlerimizi,
Kimi ağlayışlarımızı aldı götürdü bizden.
İşte bir tek canımız kaldı,
Onu da Azrail’e saklıyoruz.
Neden bilmiyorum ama hep bir şeyler eksik hissediyorum artık. Her gelen bir şeyler aldı götürdü bizden. Kimi geldi sevgimizi aldı, kimi ruhumuzu, kimi heyecanımızı, kimi aklımızı, kimi yüreğimizi, kimi gülüşlerimizi, kimi ağlayışlarımızı aldı götürdü bizden
Ayağına bağlanmış bir ip misali gibidir geçmiş. Sen nereye gidersen git, peşinden gelir.
Zaten hep zamanla anlar insan, zamanla geçen tek şeyin zaman olduğunu
Ve şunu anlamıştım ki hayalleriniz yoksa yaşıyor da sayılmazsınız.
Sırtından bıçak yediğinde, öğreniyorsun yenik düşmeyi.
Bazı insanlar su gibidir, ona hep ihtiyacınız vardır. Bazı insanlar çay gibidir, muhabbetin yanına iyi gelir.
Ruhunun derinliklerine işlemiş mutsuzlukla zor gülünür
Hayatta hep sevdiğimiz şeylere aç kaldık. Bu kural hiç değişmedi.
Ne kadar güvenli bir hayat sürersek, o kadar sıkıcı olur hayat.
Sürekli geleceği düşünürsen, bütün eğlenceğiyi kaçırırsın. Hayatın bütün taşlarından yoksun kalırsın.
Karanlığı seviyoruz, kusurlarımızı kapattığı için.