"Nefs dediğin ölmez. Sen onu masum sanırsın. İçinden gelen sesleri kendinin sanırsın. Lakin nefsin sesidir onlar. Ne edersen et ölmez o. Öldü dediğin anda, sen öyle zannettiğin anda tekrar yapışır sana. Sen ölene kadar o asla ölmez."
“Herkes en çok kendini tanıdığını sanır oysa herkes en yabancıdır kendine. Öyle durumlarda , öyle birine dönüşür ki insan kendi bile hayret eder kendine .”
Ey nefsim. Ben dünyayı istemem. Sen de bilirsin. Benim içinmdeki dünya sen idin seni terk eyledim. Senden tamamen vazgeçtim ben. Lakin ahiret için de istemem gayrı bir şeyi ben.
Ettiğim ibadet, taat, zikir ahiret için, cennet için değildir benim Aılah'a yalvarışım. Ben O'nu isterim yalnızca, ne cehennemden korktuğumdan ne de cennetle avunduğumdan. Yalnızca O'ndan, sadece O'ndan ...
Alim idim evvelden, O'nu bilmek istedim arif olmak istedim. Lakin şimdi tek derdim ki aşık olmak. .. Alim başka, arif başka, aşık bambaşka ey nefsim ... Ben aşkı isterim. Ve korkarım Allah'tan. Bana acı verecek diye değil, cehennem için değil; seven sevdiğinden uzak kalmaktan korkar ya ben öyle korkarım işte. Ve cenneti beklerim. Mükafatım cennettir diye değil. Orada seven sevdiğine kavuşacak diye, O'nu bir kez olsa da göreceğim diye.