Erich Fromm

"Çiçekleri çok sevdiğini söyleyen birinin bahçesindeki çiçekleri sulamayı sürekli unuttuğunu görürsek bir süre sonra onun çiçeklere olan sevgisine inanmayız.Zira gerçek sevgi, sevdiğimiz şeyin büyümesi ve yaşaması için gösterdiğimiz etken ilgiden başka bir şey değildir."

Çünkü açgözlülük ve barış, bir arada olamazlar.

... insan başkasına yardım etmediği sürece yapayalnızdır...

Karanlıkta ıslık çalmak
Ortalığı aydınlatmaz.
Yalnızlık korku ve ürküntü olduğu yerde kalır..

"Kişiler, kendi parmak izleri gibi öylesine farklı, bir kerelik ve çeşitlidirler ki, onları duygu ya da sezgi yoluyla bile tam olarak anlamak imkan dışıdır. Çünkü birbirinin aynı olan iki insan yoktur dünyada."

Birçok kişi, sevme sorununu ilkel bir biçimde ele almakta, kendi sevebilme gücünden, sevme ediminden çok "sevilme" olarak görmektedir. Onlar için sorun, nasıl sevilebilecekleri, nasıl sevimli olabilecekleridir.

Hiç kimsede sevginin önemsiz olduğuna ilişkin bir kanı yoktur. Onun açlığını çekerler, sinemalarda mutlu ya da mutsuz aşk hikâyeleri izlerler, yüzlerce niteliksiz aşk şarkıları dinlerler. Buna rağmen, pek azı sevgiye ilişkin bir şeyler öğrenmenin gerekli olduğunu düşünür.