Erich Fromm

Erdem, insanın kendi varoluşuna karşı sorumluluğudur. Kötü, insanın güçlerinin sakatlanmasından oluşur. Kötülük, (erdemsizlik), insanın kendisine karşı sorumsuzluğudur.

Kişi yaratıcı bir sevgiyle sevebiliyorsa kendisini de sever; yalnız başkalarını seviyorsa, hiç sevemiyor demektir.

Para, ün ve güç, insanın isteklendiricileri ve erekleri haline gelmiştir. İnsan, eylemlerinin kişisel çıkarı açısından yaralı olduğu yanılsaması içinde yaşamakta oysa aslında kendi gerçek ben'inin çıkarlarından başka herşeye hizmet etmektedir. Ona göre, yaşamının ve yaşama sanatının dışında herşey önemlidir. Ve insan, kendisinin dışında, herşeyi savunmaktadır.

Yaşam sanatında insan, hem sanatçı hem de sanatının objesidir. Bu sanatda o, hem yontucu hem mermer; hem doktor hem de hastadır.

..başka bir deyişle tüm az gelişmiş ülkeler sanayi ülkelerine ve özelikle onların önderi olan ABD'ye karşı cephe aldıkları zaman, tıpkı Çinli köylülerin kentlerdeki egemenlerini devirmeleri gibi, sistemi devirebilirler.