Ne kadar basit, ne kadar da çabucak olurdu şimdi. Köprünün kenarına tutunma, kendini öbür tarafa atıverme, düşüş ve birkaç çırpınış. İşte bu kadar... Sonrası huzur. Tüm gerçeklerden uzak, sonsuz bir huzur. Bir daha uyanmayacak olmanın mükemmel tesellisi.