Kurdelesini bağladığı yaşamı kendisinin sanıyor insan.
Göğsümüzün altında bir kitle var,
Pamuklara sarmalanmadan sürekli yere çarpılan.
Sayfa 35 - Lakin YayınlarıKitabı okudu
Topukların değince seninle keşfediliyor bu topraklar
Sayfa 30 - Lakin YayınlarıKitabı okudu
Bak, bu kelimelerimi bir çivi gibi düzlediğim ellerim,
Bu da tüm o sesleri yankılatan bir kaburga altı hadisesi.
Sayfa 29 - Lakin YayınlarıKitabı okudu
Zannetmekten öteye gitmiyor
Masanın karşısında,
Yolun ucunda,
Şarkının sonunda
Kitabın ortasında
Beklediğine denk gelmek.
Sayfa 26 - Lakin YayınlarıKitabı okudu
Bir güve’nin saniyede gelip konduğu kalbe,
Bir insan yıllarca uğraşsa da konamıyor.
Yer edemiyor,
Sırıtıyor durduğu noktada.
Sayfa 23 - Lakin YayınlarıKitabı okudu
Bazı isimleri duyunca yeri değişiyor kalbimin,
İnce bir kıyımdan geçiyor o an.
Sayfa 23 - Lakin YayınlarıKitabı okudu
Sen gitmezsin de
Ya o?
Sayfa 10 - Lakin YayınlarıKitabı okudu
Keyifle intihar da edemiyor insan
Öldürülüyor zemini asfalt kokan coğrafyada
Sakat kalıyor tüm kelimeler.
Göğünde asılı duran dillerden öğret bana
Katlanmasını bilmek için tüm bu acılara.
Sayfa 8 - Lakin YayınlarıKitabı okudu
hem insan olayları unutur,şarkıları unutmaz.
dönecek bir evim kalmadı,
açtığım kapıları ben çıkmadan kapadılar.
dünyanın içinde kaldım,evrenin dışında.
ah,
o sizin aşk şiiri sandığınız şeyler
bizim acılarımız.
toplumun yaralarından,
geriye kalanımız.
üç tarafımı denizler,
dört tarafımı acılar kapladı
ve iç açılarım yetmedi
dışıma savrulan acıları bir araya toplamaya.
tehlikenin eşiğine sırtını dayamış
bir kimlik sorunu çekiyor içim.
denizle vapur arasında
vapurla deniz arasında.
bırak,olduğu gibi kalsın her şey.
evvelki ile ahiri arasında
neye elini uzatsan
nere’lere uzanıyor mesele
bırak,
olduğu gibi kalsın.
kaçtığın yerlerde bir nokta gibi kalıyorsun,
sen de biliyorsun.
hissin kuvvetindeki güzellik,
yakıyor içimizdeki tüm putları.
vücuduna bulaşan keskin yaralar,
çabuk çıkmaz