Ertelenen içsel konuşmalar
...
- Kendine saygı neleri içerir ?
+ Kendi haklarını kendinden esirgememek. Özsaygı geliştirip seni üzecek şeylerden kendini korumak. Böyle onlarca madde. Bunları birer birer sağlayan insanın başı ağrımaz, insanlarla -iletişim kaynaklı- sorunları azalır, hatta biter. Kendisine adeta işkence eden ne çok insan var...
ANNELER GÜNÜ..
Sahi, neydi annelik..?
Doğurmak..? Can vermek..? İki kaşık yemek yedirmek..?
Bence daha fazlası annelik. Çok daha fazlası..
Sevmek mesela. Koşulsuz sevmek. Sebepsiz, nedensiz, kocaman bir sevgiyle doldurmak yüreğini. Hatalarıyla sevmek. Doğrularıyla, yanlışlarıyla, pişmanlıklarıyla sevmek. Var oluşunu sevmek belki de. Hiçbir neden aramadan, sadece evladın olduğu için değer vermek..
Nefret etmemek mesela... Seni istemiyorum dememek.. İnsanların yanında küçük düşürmemek... Köle gibi davranmamak, motivasyon düşürmemek, heves kırmamak, desteğini esirgememek...
Bence annelik; evladı olduğu için sevmek, canından bir parça olduğu için sevmek, yaptığı işlerle gurur duymak, belki yapmadıklarıyla da sevmek ve vazgeçmemek...
Vazgeçtiklerimizin esiriyiz belki de.. Bizden vazgeçildiği için esir de olabiliriz..
Başta beni büyüten kadın, yoldaşım, canım babaanneme ve sonra bütün annelere, anne olmak isteyenlere, anne olamayacaklara sevgilerle...
GÜNÜNÜZ KUTLU OLSUN..
İnsan kardeşim...
Mutluluğun salt bir tanımı olmadığını biliyorum.bir toprağa sorarsanız içinde filizlenen çiçekleri tarif eder yahut uzun süreli kalbine nüfuz etmeyen yağmuru anlatır ahh ederek.bir ağaca denk geldiğimde tebessüm eden yemişlerini işaret ederken, başka bir ağaç mutluluğu kurumuş dallarına borçlu olduğunu söyler.salt bir mutluluk tarifi yok biliyorum ama bize huzurla beraber mutluluğu tattıracak ortak bir insanlığımız var.aynı görüşleri taşımasakda yüzyüze geldiğimizde selamı esirgememek , birbirimize SEVGİyle, ŞEFKATle, MERHAMETle kuşanmış bir bakışla dokunmak tabi ki kalplerimizi muştulayacak.
O vakit insanlığa yaraşır bir yaşam sürebilmemiz için ahlâki değerlerimizi içselleştirip rengimizden,tenimizden,ırkımızdan soyunup
"Hakikatin ırmağında herkes üryandır
Kabul et Süleyman bu dünya handır"
sözüne vakıf olmalıyız.
Kimliklerimizi bırakıp da kendimize şöyle bir baksak geriye bizden ne kalır...
Özgürlüğe kavuşmak kimliklerimizden sıyrılmak suretiyle asilleşir,aslına varır.
"Sen sensin işte ben de benim, Insan kardeşim"
Ne demiş bizim Yunus
"Sevelim sevilelim bu dünya kimseye kalmaz"
Pınar
ÖNALAN