Sahi, neydi annelik..?
Doğurmak..? Can vermek..? İki kaşık yemek yedirmek..?
Bence daha fazlası annelik. Çok daha fazlası..
Sevmek mesela. Koşulsuz sevmek. Sebepsiz, nedensiz, kocaman bir sevgiyle doldurmak yüreğini. Hatalarıyla sevmek. Doğrularıyla, yanlışlarıyla, pişmanlıklarıyla sevmek. Var oluşunu sevmek belki de. Hiçbir neden aramadan, sadece evladın olduğu için değer vermek..
Nefret etmemek mesela... Seni istemiyorum dememek.. İnsanların yanında küçük düşürmemek... Köle gibi davranmamak, motivasyon düşürmemek, heves kırmamak, desteğini esirgememek...
Bence annelik; evladı olduğu için sevmek, canından bir parça olduğu için sevmek, yaptığı işlerle gurur duymak, belki yapmadıklarıyla da sevmek ve vazgeçmemek...
Vazgeçtiklerimizin esiriyiz belki de.. Bizden vazgeçildiği için esir de olabiliriz..
Başta beni büyüten kadın, yoldaşım, canım babaanneme ve sonra bütün annelere, anne olmak isteyenlere, anne olamayacaklara sevgilerle...
GÜNÜNÜZ KUTLU OLSUN..