Hayatta var olan farkında olmadığımız gerçeklerle tokat gibi yüzleşmek diye buna derim ben.. Vakalar o kadar şaşırtıcıki bı süre sonra çevrenizde benzerlik gösteren kişilere karşı acaba mı? Diye yaklaşmadan edemiyorsunuz.
En sevdiğim sözle başlamak istiyorum.
“ gökyüzü üzerinize düşecek gibi olduğun da bile kaçacak bir delik vardır” bir kore atasözü diye biliyorum...Kim söylemiş bilmiyorum ama neden söylemiş kısmını anlayabiliyorum. Balkondan başka gidecek yeri olmayan biri olarak yazıyorum bunu benim deliğim “balkon” ya sizin ki?