"Sana bir soru sorabilir miyim?" demek için cesaretimi topladım. Başını salladığında, kelimeleri zorla ağzımdan çıkardım. "Benim hakkımda... ne hissediyorsun?"
Gözleri irileşti. "Senin hakkında mı?"
"Evet." Derin derin yutkundum. "Benim hakkımda."
"Bazen karaya vurmuş gibi hissediyorum," diye itiraf etti kısık bir sesle. Bakışlarını bacaklarını tuttuğum yere indirmişti. "Aynı yerde sıkışıp kalmışım ve boğuluyormuşum gibi." Ellerini birbirine kenetleyerek devam etti. Şimdi beni kendi gerçekleriyle yüzleştiriyordu. "Sanki suyun taşmasını izliyorum ve giderek yükseliyor. Bana yaklaştığını beni içine çektiğini görebiliyorum." Titreyerek dudağını ısırdı. "Korkunç bir şey."
"Öyle olduğuna eminim," diye huysuzca cevap verdim. Parmak uçlarımı kot pantolonlu dizinde aşağı yukarı gezdiriyordum. Başka ne söyleyeceğimi bilemiyordum, yanlış bir şey söylemekten korkuyordum
"Sonra sen geliyorsun ve sular geri çekiliyor." Çenesini yukarı kaldırıp gözlerimin içine bakarken titrek bir nefes verdi. "Sen ortaya çıkıyorsun. Tüm kötülükler bir süreliğine yok oluyor."
Sayfa 172 - Martı Yayınları, Shannon ve JhonnyKitabı okuyor
Gazeteci: Gençliğinizde sık sık hasta olduğunuz söyleniyor, bu doğru mu?
Tesla: Evet, sık sık yaşam gücümün düştüğü doğru. Bazen insanın acı çekmesi gerekebilir. Küçükken koleraya yakalanmıştım. Babam teknoloji üzerinde çalışmalar yapmama izin verince geçti. Bir kişinin zihin gücünü asla küçümsemeyin.
Sayfa 105 - Destek/BiyografiKitabı okudu
Orinthia: ....Sahi, ne için aylık alıyorsunuz siz? Krallık yapmak için; yani, çizmelerinizi sıradan insanların üzerinde silmek için.
MAGNUS. Evet, bu krallık işi demokrasiyle o kadar iç içe girmiş ki, ülkenin yarısı çizmelerimi hükümetin sırtında silmemi bekliyor; öbür yarısı da hükümetin çamurlu çizmelerini benim sırtımda. Saat beşteki bunalım hangimizin kapı paspası olacağına karar verecek.
ORINTHIA. Ya siz, gücünüzü korumak için Proteus'la savaşacak mısınız?
MAGNUS. Hayır; ben asla savaşmam. Ama, bazen kazandığım olur.
Sayfa 90Kitabı okudu
İnsanın mutlu olması ve bu mutluluğu başkalarına da vermesi bazen ne kadar kolay oluyor! diyordu. Hep böyle, evet tam o anda olduğu gibi yaşamalıydı insan. Ama gerçek hayat bu değildi. Mutluluğun yanısıra, peşini hiç bırakmayan, insanın ruhunu, bütün hayatını allak bullak eden felâketler, mutsuzluklar da vardı.
Sayfa 93 - Ötüken Yayınları
İnsanın mutlu olması ve bu mutluluğu başkalarına da vermesi bazen ne kadar kolay oluyor! diyordu. Hep böyle, evet tam o anda olduğu gibi yaşamalıydı insan. Ama gerçek hayat bu değildi. Mutluluğun yanı sıra, peşini hiç bırakmayan, insanın ruhunu, bütün hayatını allak bullak eden felaketler, mutsuzluklar da vardı.
Sayfa 93
— Kitapları sever misin ?
— Evet kitaplar bazen insanların anlatamadıkları taraflarını yansıtır, hayat bulmacasının anahtar kelimelerini sunar insana. Yüreğe iyi gelir..
“Dünya bensiz de dünya. Yerim de dolar, vazgeçilebilir, unutulabilirim de. Ben yokum diye hayat bir yerde bitmez. Herkes ama herkes bensiz hayatına devam edebilir. Evet, dünya bensiz de dünya. Sevilmeyebilir, aldatılabilir yenilebilirim. Hayat hep devam eder. Öğrendim, öğrettiler. Bazen kabullenmek gerekir. Hayalkırıklığına uğramamak için.”
Hayat bazen bir uyku sersemliğiyle karşılar bizi. Üstümüze bir ağırlık basar, olmayacak yerde uyuyakalırız,tutulup kalır her yanımız.
Hep özlemini çektiğimiz bir ses gelip uyandırır sonra “Kalk, yerine yat” der ve insan bu sesin sıcaklığına tutunur. Ve evet , herkes günün birinde yerini bulur.
Günümüz özetine cuk oturur.
"Yolculuklar insana her şeyi öğretir. Bazen kendimizi o kadar hayatımıza kapatıyoruz ki dışarıda neler olup bittiğini unutuyoruz. Hatta dünyayı öğrenemeden ölüyoruz. Hayatımız çalışmakla, kazandıklarımızı biriktirmekle geçiyor. Peki ya sonra? Evet, çocuklarımız için yapıyoruz her şeyi. Bizden sonrası için. Ama para harcarken yaptığımız tercihler belirliyor kimliğimizi. Bazen durup düşünmek gerekiyor. Neden çalışıyorum? Rahat bir hayat için. Peki o rahat hayatı yaşayacak olan kişi yani kendim için ne yapıyorum? Hiçbir şey."
EpubKitabı okuyor
