Eylem

Eylem
Yoksulluk ya da çaresizlik değildi içine bu kadar işleyen; şehrin her yerinde, fotoğrafçı dükkanlarının boş vitrinlerinde, kağıt oynayan işsizlerle tıkış tıkış kalabalık çayhanelerin buzlu camlarında, karla kaplı boş meydanlarda daha sonra hep göreceği tuhaf ve güçlü bir yalnızlık duygusuydu. Sanki burası herkesin unuttuğu bir yerdi ve kar sessizce dünyanın sonuna yağıyordu.
Reklam
"Savaşı kimin başlattığının önemi yok, bir kaplanın sana saldırmasını istiyorsan onu bir değnekle rahatsız etmen yeter ama sonunda öldürülen ve korkulan kaplan olur, nefret toplayan da."
"Eğer doğruysa," dedim gözlerimi ondan ayırmadan. "Ailem, tanıdığım, sevdiğim herkes gerçekten beni unuttuysa bunu sana ödetirim." "Sana benim karşımda bir şansın olduğunu düşündüren nedir?" "Kaybedecek bir şeyimin kalmaması."
Dediler ki, insana irade verildi ama günah işlemenin cazibesine kapıldı.
İnsan, koşa koşa yokuştan inerken birdenbire aşağıdaki bir tehlikeyi görüp durayım der, duramaz; yolunu değiştiremez; tepine tepine inmekte devam eder.
Sayfa 18
Reklam
462 öğeden 1 ile 6 arasındakiler gösteriliyor.