Vazgeçmek, kendimizi özgür kılmamız demek. Hiçbir şey istememek ise, güç sahibi olmak anlamına gelir.
En çok anlamak yoruyor bizi. Yaşamak, düşünmemektir.
Aşktan tek dileğim, uzak bir düş olarak kalmasaydı.
Romantizmin bütün kötülüğü, bize gerekli olan şey ile arzuladığımız şeyi birbirine karıştırmasıdır.
Çünkü, gördüğüm şeylerin boyundayım ben.
Kendi boyumda değil.
Kendini yanlış tanımak, düşünmektir. Ama o aydınlanma anında olduğu gibi kendini birden bire tanımak, insanın, içindeki ruhun bölünmez özünü, ruhun büyüsünü birdenbire kavramasıdır. Ne var ki, birden beliren bir ışık her şeyi yakar, kavurur. Bizi çıplak bırakır, kendi varlığımızdan bile soyundurur.
Belki de sonsuza kadar muhasebeci olarak kalmak benim kaderimdir; şiir ve edebiyat ise alnıma konmuş bir kelebektir belki; parlak güzelliğiyle gülünecek halime iyice ortaya çıkaran bir kelebek.
İnsan, ilginç ya da yararlı ne anlatabilir? Başımıza gelmiş olan şeyler, ya herkesin başına gelmiş ya da yalnızca bizim başımıza gelmiştir; ilk durumda bayatlamıştır, ikinci durumda da bizden başkası anlayamaz onları.
Kalp düşünebilseydi, atmaktan vazgeçerdi.
Gözlerim ağlamayı düşünmekten yanıyor. Hayat fısır fısır, yudum yudum, dura dura canımı yakıyor. Tüm bunlar, cildi şimdiden dağılmaya yüz tutmuş bir kitaba küçücük harflerle basılmış.