En içten düşüncelerimde bile, ben, ben değilmişim.
Gözümün önündeki perdenin kalktığı şu anda, ansızın yapayalnız kalmış, kendini her zaman vatandaşı saydığı yerde sürgün olarak bulmuş bir varlığım.
Yaptığım, düşündüğüm, olmuş olduğum her şey bir teslimiyetler toplamından başka bir şey değilmiş.
“ Var olan tek sır, bir sır olduğunu düşünen insanların olmasıdır.”
Solgun bir yıldırımın çift ağızlı bıçağı, kendini belli etmeden geniş odada gezindi. Ve beklenen ses, nicedir tutulan o yutkunuş, derinlere göçerek patladı. Yağmurun sesi, konuşmaların arasında duyulan ağıtlar gibi, hıçkırıklara boğuldu.
Sayfa 289Kitabı okudu
Kalp düşünebilseydi, atmaktan vazgeçerdi.
Sayfa 27 - Can YayınlarıKitabı okuyor
Hüzün, hisleri olanların harcıdır.
Dünya hiçbir şey hissetmeyenlere aittir.
Doğduğumuz andan öldüğümüz ana dek, tıpkı bedenimiz gibi ruhumuz da ağır ağır değişir.