sabırsız kişi en iyisi olsun diye beklemenin zevkini bilmez. henüz elimizde olmayan bir şeyi tadını çıkarmanın zevkini.
Okur Takip Önerileri
peki bu mutlu yolcular bu kadar pahalıya mal olan bu çeyrek saatle ne yapacaklar?
eskiden hayatı yüksek ateşte pişirerek yaşardım şimdiyse kısık ateşte ısıtarak yaşıyorum
asla gelmeyecek olanı beklemek sonsuz bir sabır gerektirir
eşyanın güzelinden anlayan o, niye beni seçmişti? ben ki, hiçbir özgün üslubu olmayan, 20.yüzyıla ait kaba saba, kendi kendine düz duramayan, eğri bacaklı, bir bacağı diğerine göre kısa, sıradan bir eşyayım. O ise benim kısa bacağımın altına sıkıştırılan takoz olarak beni ayakta tuttu, onun sayesinde dik durabildim.
''bize hayatı bir günlük bir şey gibi sunan bu zalim zaman'' diye yazmıştı Proust.
bir sebze dolabının içinde büyük soğanlar buldum, beni ağlatmak için mi aldın onları?
gittiğinden beri yedi milyon kırk sekiz bin sekiz yüze kadar saydım. bu kadar zamanda saklanabilmiş olmalısın. her tarafı arıyorum. bulamıyorum, ümidimi kaybediyorum. saklambaç oynamak çok uzun sürüyor.
yalnız ölecek olmak beni pek neşelendirmiyor. kim benim elimi tutacak? kim beni rahatlatacak? kendi kendime son vermiştim, öleceğim gün, eğer ''sonuna geldik'' dendiğini duyarsam ''filmin'' diye ekleyecektim ve seni son bir kez güldürecektim.
neden insanlar bu denli yalnız olmak zorundalar? neden bu denli yalnız olunmak zorunda? bu dünyada bu kadar çok insan yaşarken, her birimiz bir başkasından bir şeyler beklerken, neden bu kadar yalnızız? ne için? yoksa gezegenimiz insanların yalnızlığından beslenerek mi sağlıyor dönüşünü.
Sayfa 193Kitabı okudu
