Çox dəyər verdiyim bir insan vardı, 6 il müddətində) Elədiklərim o qədər ağır idi ki, bir dəfə Qarabağın oyunu olanda bu oyun udsalar hər şeyə rəğmən, gəl barışaq demişdim, bağışlamamışdı. 1 həftə sonra görüşəndə hava o qədər soyuq idi ki, Qarabağın şərfini çıxarıb boynuma dolamışdı. Sonra dedim ki, sən bu şərfini çox sevirsən, al şərfini. Demişdi ki, sənə daha çox yaraşıb ala bilmərəm səndən. Qoy qalsın səndə. O günə necə qayıtmaq istərdim
Bir daha ki, sefere Esmeralda olurmusun?
Olurum, sen ne istersen o olurum
Mən Saudiciyəm.
Portuqal dilində çox qəribə bir söz var, Saudaci ya da Sudad. Çox dərin və qəribə bir sözdü. Bu sözü təcrübə etmək olmur. Elə bir söz ki, həm içində kədər var, həm həsrət var, həm də rahatlıq. Onun mənasını bir cümlə ilə izah etməyə çalışsam, təxminən belə olacaq - Sən elə bir ruh halında olursan ki, sanki əvvət itirdiyin bir şey hansı ki, üstündən çox zaman keçib onu itirmisən və çox çox çox axtarmısan, artıq başa düşürsən ki, onu bir daha tapmayacaqsan, bax bu Saudicidir. Bu duyğu ilə tez-tez rast gəlirəm öz həyatımda sanki sevgilini, mənanı, tanrını axtarırsan, onu tapmaq üçün ömrünü verirsən və gözləyirsən, darıxırsan amma bir gün o anlayırsan ki, artıq onu tapmayacaqsan. Bu çox kədərlidir, amma həm də rahatlıqdır. Bilirsən ki, daha o yoxdur
Okur Takip Önerileri
Fizika dərsi uşaq vaxtı ən sevdiyim dərslərdən biri olub. Qanunlar, qalaktikar, kəşflər, onlar arasında boşluq və s. Bütün qanun və nəzəriyyələri əzbərləmişdim hətda qeyd dəftərim belə vardı.12 yaşımda müəllimimə sual vermişdim ki, bəs necə olub ki, Nyutonun başına alma düşüb, adam ayılıb ki, bəs yerin cazibə qüvvəsi varmış. Müəllimimin verdiyi cavab: O vaxtlar çox şey kəşf olunmuyub, adamda ağıllı imiş. Bu həyatımdakı yəqin elm baxımdan ən travmalı hadisəm olmuşdu😂🥲 O suallı müəllimimə bilərəkdən vermişdim. Çünki, Nyuton özü Harvard da riyaziyyat üzrə prefessor olduğunu araşdırmışdım. Necə ki, 16 yaşımda İnterstellara baxıb sabahsı "Morz əlifbasını" öyrəndiyim kimi. Uşaq vaxtı ən böyük arzularımdan birini reallaşdıracam. 2024 də ilk gün bu qərarı aldım ki, özümə ad günümdə teleskop hədiyyə edəcəm.
Feminist qadın yazıçı Viriciniya deyir ki, hər bir qadının özünə aid şəxsi otağı olmalıdır. Məhz kitabının adı da elədir, "Kendine aid bir oda". Bu illər ərzində özümə elə böyük bir otağa sığdırmışam ki, içində Van Gogh, Frida, Freud, Nithşe, kafka, İnterstellar və s. Film, kitab, musiqi. Onlarla qidalanıram, çünki neyronlarım o fərqliliyə öyrəşib. Buna görə də çoxu zaman insanlarla necə ünsiyyət saxlamağı belə unuduram. Amma özüm kimi insanlar olduqda vaxtın neçə keçdiyini bilmirəm. Bu çox böyük problemdir əslində. Məsələn biri ilə tanış olduqda və ya danışdıqda istəyirəm o kodları tapsın, 1 filmdən, kitabdan və s. Artıq kodları yapıştıra bilmədikdə iplər qopur. Öz dünyamda xəyalpərəst, real dünyada azheimer xəstəsiyəm.
Həyat yoldaşı və ya münasibət bizdə hələ formalaşmadığını görürəm. Münasibətdə olan çoxluq insanlar ancaq məişətdən danışırlar və bu o qədər sıxıcı gəlir ki, artıq depomini telefondam alıb, yeni insanlar tapmağa çalışırlar. Texnologiya inkişaf edib deyə insanlar bir-birlərinə xəyanət etmirlər. Əksinə, texnologiya inkişaf edib deyə insanlar münasibəti zövqləşdirmək və kəşf etmək üçün yeni insan axtarışına çıxırlar. Yəni də, bir insanla ancaq məişətdən danışmaq olar? Biznes, ədəbiyyat, sənət, ayrıcalıq olmalıdır. İnsanları birləşdirən dəyərlər.