“İnsan benim gibi severse, aynı şekilde sevilebilmeyi hayal eder… Bunu bir umut olarak yaşar… Bunu bir onur olarak yaşar… Rüyamda benim sen olduğum rüyamda…
Raflardan şifa dolu bir deri, kağıt ve toz kokusu geliyor ve Bay Krogh, sanki söylemek istedikleri asla söylenmemeliymiş gibi hüzünlü gözlerle bana bakıyor.