İyi bir kral en büyük cesareti, hatalarını kendisine söyleyebilecek gerçek dostlar seçmekte gösterir.
Sayfa 280Kitabı okudu
Fakat tanrılar insanların tasarladıkları şeylere aldırmazlar.
Sayfa 272Kitabı okudu
Cehennem'den geçmeden Cennet'e gidemezsin...
Sayfa 162Kitabı okudu
Fazla yedikleri için yatağa düşen zenginler, yeter gıda bulamadıkları için hastalanan fakirlerden çoktur.
Sayfa 140Kitabı okudu
Kötülüğü cezalandırmaktansa önlemek daha iyidir.
Sayfa 79Kitabı okudu
Kölelik nasıl sefil bir hal ise, krallığın da kılık değiştirmiş bir kölelik olduğu için aynı derecede sefil bir hal olduğunu ilave etti: İnsan kral olduğu zaman, diyordu, kendine itaat edilmesi için muhtaç olduğu kimselerin hepsine tabidir. Emretmek zorunda olmayan adama ne mutlu!
Sayfa 121Kitabı okudu
İnsanların en bahtsızı, kendisini öyle sananıdır...
Sayfa 111Kitabı okudu
İnsanları idare etmek için kanunu ellerinde tutanlar, bizzat kendilerini de kanunun idare etmesine razı olmalıdırlar. Hüküm süren adam değil, kanun olmalıdır.
Sayfa 109Kitabı okudu
Kralların en akıllıları bile çoğu zaman aldatılırlar. Hilekar ve menfaat düşkünü adamlar onların etrafını sararlar. İyiler ne yaranmayı ne de dalkavukluğu bilmedikleri için bir kenara çekilip fark edilmeyi beklerler, hükümdarlar ise fark etmeyi bilmezler; kötüler, aksine, cüretkar ve aldatıcı olurlar, hemen sokulup hoşa gitmeyi bilirler, hislerini gizlemekte ustadırlar ve hüküm süren kimsenin ihtiraslarını tatmin etmek yolunda şeref ve vicdana aykırı her şeyi yapmaya hazırdırlar.
Sayfa 30Kitabı okudu
François Fénelon;
"İtiraf etmeli ki eğitim sırasında çekilen sıkıntıların hiçbiri, duyarsız çocukları yetiştirmeye çalışmakla kıyaslanamaz. Akıllarındaki tüm düşünceler, sadece dikkatlerinin daha fazla dağılmasını sağlıyor. Her şeyi duyup hiçbir şey istemiyorlar."
Sayfa 72Kitabı okudu
