Furkan Çayıröz
@furkancyrz
Tepesi dişlenmiş bir kurşun kalemle aforizma avına çıkmış, karizmatik tümce avcısı (ç)aylak bir okur.
Öğretmen Adayı
Selçuk Üniversitesi
28 Mart
30 kütüphaneci puanı
309 okur puanı
Temmuz 2019 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Onu yatağa gömdüm. Dünyada yataktan daha azaplı bir mezar var mı?
Sayfa 50Kitabı okudu
Biliyordu ki Türk askeri çok itaatlidir. Komutanları ne söylerse hemen yaparlar. Fakat yalnız bir emre karşı itaat göstermezler. O da "teslim emri"dir. Türk, ölmeyi teslim olmaya tercih eder...
Sayfa 24Kitabı okudu
Şehit olursam, bunu üzerime örtün. Vatan, al bayrağın dalgalandığı yer değil midir?
Sayfa 16Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Mensup olduğum millet, istiklâlini tarihin en asil ve zor bir ateş imtihanından sonra kazanmıştı. Fakat, diğer bir ideale de kavuşması gerekti. Böyle bir ideale kavuşmak için, insanlar tarihte sehpalarda, zincirler içinde ölüp giderler, sürgünlerde ömürlerini geçirirler. Onların imtihanını yalnız çekenler bilir. Onların savaşını hiçbir zaman alkış takip etmez. Alelade, mütevazı askerler gibi gelip geçerler. Bu, tek başına kazanılmak için mücadele edilen gaye hürriyet imtihanıdır. İstiklal Savaşı'nın imtihanında en başta telakki edilen ve sembol olan Mustafa Kemal Paşa vardı. İşte bundan dolayı onun devrinde eziyet çekmişlerin bile, kalblerinde daima bir yeri verdır. O, sonu gelmeyen hürriyet alanındaki çabalamaların bir sembolüdür. Türk milleti de diğer hür dünya milletleri gibi hür olacaktır. Burada Henry W. Nevinson'un şu sözlerini alıyorum: ''Hürriyet denilen şey, biliyoruz ki, tıpkı aşk gibi her gün yeniden kazanılması gereken bir şeydir. Nasıl her gün aşk istersek ve aşkı kaybedersek, hürriyeti de öyle ister ve kaybederiz. Hürriyet kavgası hiç bir zaman bitmez, alanı hiç bir zaman sükûn bulmaz.''
Sayfa 128Kitabı okudu
Kâzım Karabekir Paşa, ana babaları Erzurum ve Erzincan bölgelerinde öldürülen iki bin kadar yetim Türk çocuğunu evlat edinmişti. Bunlar, dört ile on dört arasında çocuklardı. Üzerlerinde asker elbisesi olmasına ve Paşa'nın seçtiği zabitlerin nezareti altında olmalarına rağmen, asker terbiyesi görmüyorlardı. Kazım Karabekir Paşa, çocuklarda,
Sayfa 117Kitabı okudu
İyi günler ve kötü günler nöbet nöbet gelir. Şimdi iyi günlerdeyiz.
Sayfa 110Kitabı okudu
Biz Müslümanız. İntikam ve zulüm bize yakışmaz.
Sayfa 108Kitabı okudu
"Harp bir talih oyunudur, general. Bazan, en mahiri de yenilir. Siz, vazifenizi yaptınız. Mesuliyet talihten geliyor."
Sayfa 84Kitabı okudu
Erzurum'dan İzmir'e kadar kanlarını akıtarak yürüyen halk; köylüler, kadınlar, erkekler ve çocuklar nihayet memleketi bu zafere eriştiriyorlardı. Türk'ün hayatının geleceği hep onlara bağlıydı. Bu zaferi görünmeyen bu isimsiz halk nihayet yaratabilmişti.
Sayfa 71Kitabı okudu
"Bu Doğu mefkuresi denilen şey de ne oluyor, Halide Hanım? Türk'ün mukadder olan kültüründen bizi uzaklaştırmaz mı? Türk Orta Asya'dan geldiği günden beri yüzünü Batı'ya çevirmiş değil mi?"
Sayfa 66Kitabı okudu
"Ateş edeyim mi, efendim?"
"Hayır, İbrahim. Kansız Zafer daha iyidir."
Sayfa 58Kitabı okudu
Kumandanın kaçaklara muamelesi
Ana vatanlarınızı düşmanın çiğnemesine müsaade ettiniz. Kadınlarınızın ırzına geçtiler. Bu memleket senin kadar namussuz görmemiştir. Vur!
Sayfa 50Kitabı okudu
Derdiniz Türk, unuttuğunuz Kürşat'la Kırk!
Bir hafta kadar bir Tatar köyünde kaldım. Onları Rus saydıkları için, Yunanlılar bir şey yapmamıştı.
Sayfa 36Kitabı okudu
Her halde, son dakikaya kadar, yani Anadolu topraklarından bu korkulu rüya geçinceye kadar sabretmeye karar vermiş bir ruh haleti taşıyordu. Bu ruh haleti, en basit neferden ta İsmet Paşa'ya kadar açıktı. Birbirimizin gözlerinin içine baktığımız zaman, bu ışıksız bakışların ardında, geleceğe inanan bir kuvvet vardı. O günlerde Mustafa Kemal Paşa'nın orada bulunmaması belki de iyiydi. Çünkü, o, çok sabırsızdı. İsmet Paşa'nın, buna karşılık, sınırsız bir sabrı vardı. Gerek İsmet Paşa'da gerek askerde, bu mizaç yani geleceği beklemeye ve onu hazırlamaya azmeden sabır ve sükûnet olmasaydı, Türkler muvaffak olamazlardı.
Sayfa 35Kitabı okudu
Anlaşıldığına göre, Duatepe taarruzu başlamadan önce, Yunanlılar köylüleri götürmüş, angaryaya koşmuşlardı. Giden adamlar hiç geri dönmemiş. umumi Yunan çekilmesinde, erkekler döndükleri zaman, kadınları evlerinin külleri üzerinde bulmuşlar. Çocukların bazıları açlıktan ölmüş, kadınların maruz olduğu muameleye gelince, ondan hiç bahsetmiyorlardı. Yerde dört çukurun içinde küller, küllerin arasında yanmış kemikler ve parça parça asker esvapları, bazen de üzerinde Türkçe yazılar bulunan yanmış kâğıt parçaları buluyorduk.
Sayfa 33Kitabı okudu