Bir garip yolcu
Ey garib bülbül diyârın kândedir
Bir haber ver gülizârın kândedir
Sen bu ilde kimseye yâr olmadın
Var senin elbette yârin kândedir
|Niyâzî-i Mısrî°
“Dünyada kalmasın halini soran
Dilerim Allah’tan darda kalasın
Garip bülbül gibi zarda kalasın”
Ne yemek ne içmek ne tadım kaldı...
Hep sen mi ağladın, hep sen mi yandın
Ben de gülemedim yalan dünyada
Sen beni gönlümce mutlu mu sandın
Ömrümü boş yere çalan dünyada
Ah, yalan dünyada, yalan dünyada
Yalandan yüzüme gülen dünyada
İsm-i Sübhân Virdin mi Var?
İsmi sübhan virdin mi var?
Bahçelerde yurdun mu var?
Bencileyin derdin mi var?
Garip garip ötme bülbül...
Bilirim âşıksın güle;
Gülün hâlinden kim bile?
Bahçedeki gonca güle,
Gecenin türküsü ve hikayesi
Rivayet odur ki: 
Pir Sultan Abdal, idam edileceği darağacına doğru götürülürken Hızır Paşa emir verir: “Herkes Pir Sultan’ı
taşlasın, taş atmayanın boynu uçurulacak, bu böyle biline.” Uğruna mücadele ettiği halk, Pir Sultan’ı taşlamaya başlar. Taşlar Pir Sultan’a kadar gelmekte ama ona değmeden yere düşmektedir. Pir’in can yoldaşı Ali Baba, taş atmasa da can korkusundan Pir’e bir gül atar. Gül, Pir’e değer ve yaralar. Can dostunun bu hareketinden incinen Pir’in dudaklarından sonradan da muhteşem bir türkü yakılan şu nefes dökülür:
Şu kanlı zalımın ettiği işler,
Garip bülbül gibi zaralar beni.
Yağmur gibi yağar başıma taşlar,
İlle dostun bir fiskesi yaralar beni.
Oy Beni Beni, dost Beni Beni, can Beni Beni
Dar günümde dost düşmanım belli oldu.
Bir derdim var idi, şimdi elli oldu.
Ecel fermanı boynuma takıldı.
Gerek asa, gerek vuralar beni...
Oy Beni Beni, dost Beni Beni, can Beni Beni
Pir Sultan Abdal’ım can göğe ağmaz.
Haktan emrolmazsa rahmet yağmaz.
Şu ellerin taşı hiç bana değmez.
İlle dostun gülü yaralar beni...
Anısına saygıyla, rahmetle ve özlemle...
Türküyü 
Hasret Gültekin yorumuyla dinlemek için:
youtu.be/WfLX4XYiJQE?si=...
Edit: Görsel temsilidir.
İstemem
Sen kokmayan gülü neyleyim,
Neyleyim sensiz baharı?
Sen doğmayan günü neyleyim,
Neyleyim sensiz ben dünyayı?
Senin tenine değmeden gelen yağmuru istemem
meltemi istemem.
Seni parlayacaksa parlasın yıldızlar,
"Batan gün kana benziyor
Yaralı cana benziyor
Esmerim, vay vay
Ah ediyor bir gül için
Şu bülbül bana benziyor
Vah, benim garip gönlüm"
Sayfa 67Kitabı okudu
•"Hazân ile geçti gülşen-i bûstan
Eyler dertli bülbül zâr garip garip
Haraba yüz tuttu bezmi gülistan
Ağla şimdengeru var garip garip."
|Erzurumlu Emrah°
"Siyah saçların da hatem yüzlerin
Garip bülbül gibi zareler beni
Hilal ebruların ahu gözlerin
Tığ-ı sevda ile vallah yaralar beni"
Büyük Bir Aşkın Hikayesi
Osmanlı’nın son dönemlerindeki musikişinaslarından olan Kemani Tatyos Efendiden bahsetmek istiyorum size.
Tüm şarkıların, tüm şiirlerin, tüm resimlerin; hasılı bilinsin veya bilinmesin tüm sanat eserlerinin bir hikayesi vardır. Her eser bir hikaye üzerine inşa edilir. Onların bu denli sahiplenilmeleri ve dillere destan olmaları da müessirin
Behey kırlangıç, nereden gelirsin
Ham, şimdi nettin Hind-ü Yemen'i
Ötme garip bülbül, ben de garibim
Sen de bilir misin âhir zamanı
Altı aylık yoldan beri gelirsin
Aramış, yavruyu burda bulursun
Dünyanın fâni olduğunu bilirsin
Ev yaparsın, çamurlayıp samanı
Ötme bülbül
youtu.be/Mm4krKtouus?si=...
Gece gündüz virdin mi var?
Savaşılan yurdun mu var?
Çaresiz bir derdin mi var?
Haydi söyle etme bülbül!
Öyle garip, ötme bülbül!
Derdi derde, katma bülbül!
Sen bunda garip mi kaldın
Niçin ağlarsın bülbül hey
Yorulup iz mi yanıldın
Niçin ağlarsın bülbül hey
Karlı dağlar mi aştın
Derin ırmaklar mi geçtin
Yârinden ayrı mı düştün
Niçin ağlarsın bülbül hey
Sayfa 148 - KapıKitabı okudu
“Umut garip bir şey, ona çok uzun süre tutunursan zalim bir şeye dönüşebiliyor.”
Sayfa 293Kitabı okudu
