Geçen günler üzerine
Herkes şaşırıyor.
Ben iç dengemi kaybetmedim.
Demek bütün bu üzüntüleri yaşamaya ihtiyacım varmış.
Sayfa 240 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
Eskiden her yer bu kadar uzak değilmiş. Gitmek istedigin yer neresi olursa olsun çabucak gidermişsin. Gidilmek istenen mesafe saatler değil, günlerle tayin edildigi için kimsenin aklından zamanı ölçmek geçmez, bunun için telaş etmezmiş. O zamanlar kimse varacağı yer için dertlenmezmiş açıkçası. Yolda geçen zaman da varılan yere dahil edilir, o yol boyunca yaşananlar varılacak yerin, yapılacak işin, görülecek hesabın bir parçası sayılırmış. O yüzden de, eskiler uzağa bizden çok daha geç varsalar da, bizim kadar söylenmezmiş. Günler orada burada geçer, dağlar birbiri ardınca devrilir, insanların üzerine onlarca güneş doğup batar, ayaklar çoğu zaman gideceği yeri şaşırır da kimse dönüp arkasına bakmazmış. Aslolan yol değil, yolda geçen zamanmış çünkü. Bu yüzden de, yoldakine büyük bir hürmet beslendiği zamanlarmış.
Sayfa 178 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
Zaman benden akıp gidiyor ... Geceleri bile bundan kaçış yok... Günler, hatta haftalar uçsuz bucaksız bir şekilde birbirinin üzerine biniyor. Gelip geçen her gün bir önce kinden farksız.
Geçen günler üzerine
"Demek bütün bu üzüntüleri yaşamaya ihtiyacım varmış."
Sayfa 240 - SevgiKitabı okudu
Bahar beni de etkiliyordu. Bazı günler avludaki şarampol kazıkları arasından dışarıya nasıl bir özlemle baktığımı hiç unutmam. Bazen de başımı duvara dayayarak uzun zaman böylece kalır, donuk, doymak bilmez bakışlarla kalemizin surlarında yeşeren otlara, uzaklarda göğün gitgide koyulaşan maviliğine dalardım. Tedirginliğim, iç sıkıntım günden güne
Geçen günler üzerine
Ben iç dengemi kaybetmedim.
Demek bütün bu üzüntüleri yaşamaya ihtiyacım varmış.
Sayfa 240 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
Zaman benden akıp gidiyor... Geceleri bile bundan kaçış yok....Günler hatta haftalar ucsuz bucaksız bir şekilde birbirinin üzerine biniyor. Gelip geçen her gün bir öncekinden farksız...
Sayfa 389Kitabı okudu
Olay 2009 yılında Ankara’da yaşanıyor. Kuzen olan iki erkek çocuk arasında geçen vakada çocuklar teyze çocuğu. Çocukların biri olay esnasında 11, diğeri 15 yaşında. Aileleri bazı günler aynı evde yalnız bırakıyormuş çocukları. Bir gün küçük çocuk gece anne ve babasına poposunun ağrıdığından bahsediyor. Yediği bir şeyden dolayı olduğunu düşünüyorlar ya da pişik falan oldu zannediyorlar. Sonra çocuk kuzeninin adını veriyor ve cinsel organına poşet takarak cinsel organını kendi poposuna soktuğunu söylüyor. Bunun üzerine anne ve baba 15 yaşındaki yeğenlerinin çocuklarını istismar etmiş olabileceğini düşünüyor. Poşet diye bahsedilen nesne prezervatif. Çocuk bilemediğinden poşet diye nitelendiriyor.
Sen ki muhabbet gülistanıma revnak bağışlayanım, efendimsin,
Sen ki arzum, emelim, hicranım ve elemimsin... Ayrılığından dolayı yardım dilenmeye takatim yok senden, kapında kendini kaybedenlere gıptayla geçen ömrümde bir takate de ihtiyacım kalmadı artık. Sevgili eşiğinde ölene değil sağ kalana şaşmak gerekir, der bir bilge ama ben senden uzakta, aşkınla hasta, ama aşk sayesinde sıhhatteyim. Araya bunca yılın hasreti girmişken bir gün seni görmeye dayanabilir miyim bilmem, ama her sabah seni görüyor ve yüzünden aldığı güzellik ile insan içine çıkıyor diye güneşe, eşiğini döne dolaşa senden nur çalıyor diye her akşam mehtaba bakıyorum, bilesin. "Bugün nasılsın ey kâinatın başı dönmüş yıldızı?" diyorum ona, hasbıhal ediyorum; "Ne haldedir sevgilim, hoş mudur, sofaca mıdır İstanbullar sultanı bugün?" diye tekrar soruyorum. "Hiç benim bulunduğum yerden daha kederli bir âleme doğdun mu sen; hiç aşkta altüst olmuş bencileyin bir firkatzede üzerine parladın mı?" diye sitem ediyorum bazen... Velhasıl günlerce ve gecelerce güneşlere ve aylara durmadan ve dinlenmeden seni soruyorum, hâlâ bir haberini alamayışımı şikâyetle söylüyor, anlatıyorum. Senin beni unutma ihtimalini hatırlayıp çıldırıyorum bazı günler ve bazı geceler yüzünü eskisi gibi hayal edemeyeceğimden korkup kahroluyorum. Sonra tevbeler ediyorum. Seni unutma ihtimalini düşündüğüm için.
