#geceyianlatbana T.S. Eliot’un Jeanette Winterson’un önsözleriyle başlıyor. İkisi de çok seviyor kitabı. Winterson kitabın modernist bir metin ve gay edebiyatında önemli bir kilometre taşı olarak görüldüğünü yazıyor ve bu güçlü metnin toplumsal cinsiyetle ilgili sınıflandırmaları anlamsızlaştırdığını ekliyor.
Yeri gelmişken bu sınıflandırmalar çok anlamsız, ötekileştirme. Kadın edebiyatı, eşcinsel edebiyatı vesaire. O kadar eril bir edebiyat anlayışımız var ki istemsiz kullanmak zorunda kalıyoruz.
.
Kitap beş karekter üzerinden ilerliyor, her karakterin öne çıkan bir özelliği var, sembolize ettikleri şeyler var,toplumun genelinden farklılar ve bu nedenle acı çeken karakterler. Hafiflik-ağırlık ikilemi, beden bir hapishanedir düşünceleriyle Kundera ile benzer noktaları var.
Nora ve Robin karakterleri arasında birbirlerini yiyen dengesiz bir güç istenci var, karşısındakine hakim olmaya çalışma ve aşkın savaşa dönüşmesi.
Nora karakteri Barnes, Robin ise Thelma Wood, kitabın adı da Nightwood. Lezbiyen bir aşk, hetero olsa belirtmem gerekmezdi değil mi? Javier Marias’ın Yazınsal Yaşamlar kitabında Barnes ile ilgili bir bölüm var ve Barnes bir çok gecesini sokaklarda hem kıskandığı hem sağlığından endişe duyduğu sevgilisini arayarak geçirirmiş.
Kitap bir listede okunması en zor 10kitap arasındaymış, bu listeler insanlar hep aynı kitapları okusun diye hazırlanıyor sanırım. Zor tarafı değil de sevemediğim tarafı çok fazla aforizma vardı. Aforizma okumaktan genel olarak haz almıyorum. Nüktedan bir anlatımı var ama zaman zaman durağanlaşıyor, inişli-çıkışlı, hafif-ağır :)
Djuna Barnes , 
Truman Capote , 
Isak Dinesen , 
John Hawkes ve 
Anais Nin gibi çeşitli yazarlar tarafından bir etki olarak gösterildi. Yazar Bertha Harris, çalışmalarını Sappho'dan bu yana "modern batı dünyasında sahip olduğumuz lezbiyen
