Birinci Ağıt
Kim duyar, ses etsem, beni melekler katından? Onlardan biri beni ansızın bassa bile bağrına, yiterim onun daha güçlü varlığında ben. Güzellik güç dayandığımız Ürkü'nün başlangıcından özge nedir ki; ona bizim böylesine tapınmamız, sessizce hor görüp bizi yok etmediğinden. Her melek ürkünçtür. Kendimi tutar bu yüzden, yutkunurum.
kitap okurken cellat omzuna dokunup da zamanın geldiğini haber verdiğinde, ayağa kalkarken sayfasını kaybetmemek için araya kağıt bıçağını koyan ve kitabı öyle kapatan prensi seviyorum ben.
bilir misiniz bir erkek gerçekte neyi arzular? şu iki şeyden birini:
yalan söyleyebileceği kadar aptal bir kadın bulmak, ya da bir kadını yalanlarını gözardı edebilecek kadar sevmek.
olduğumuz kişi olmanın bir acısı vardır ve aşk acısı -aşk hem bir açılma hem de bir yara olduğu için- insanın hayattan kaçmadıkça kaçamayacağı bir acıdır.