Günler, aylar, yıllar su gibi geçiyor. Zaman hepimiz için mukadder olan sona doğru akıp gitmekte. Biz hayatımızın farklı dönemlerine hızla adım atarken ömür sermayemiz de her geçen gün tükenmekte. Bakınız, ölüm gerçeği karşısında Yunus’umuz, tendeki canımızı nasıl tasvir etmekte:
Vaktinize hazır olun, Ecel vardır gelir bir gün. Emanettir kuşça canın, Sahip vardır alır bir gün.
Dünya hayatı, her canlı için fanidir.
“Çok garip değil mi? Bir şeyler oluyor ve bu, tahmin edilemeyecek kadar korkunç bir şey. O anda kalbinin derinliklerine kadar seni yakıyor ve sonsuza kadar geçmeyecek bir şey gibi görünüyor. Ardından yıllar geçiyor ve yaşanmış tüm o şeylerden biri haline geliyor. Sanki eski önemi ya da korkutuculuğu yokmuş gibi .. Geçmişte yaşanmış şeylerden biri haline geliyor, anlıyor musun?”
Sayfa 67Kitabı okuyor
Ulan aylar geçiyor yıllar geçiyor içimdeki hüzün ve mutsuzluk geçmiyor. Yemin etmiş benimle birlikte ölecek diye 🌙🚬
Geçiyor günler...
Yıllar tespih tanesi gibi geçiyor.
Çektikçe yaklaşıyor El-Fatiha...
Sayfa 187 - HayatKitabı okudu
Sonra mevsimler geçiyor, takvimler, aylar, yıllar. Ve sen kalıyorsun içinin yangınıyla.
Ve kendine soruyorsun : Nerede hayallerin? Ve başını sallıyor , şöyle diyor: Yıllar ne çabuk geçiyor! Ve yine soruyor kendine: Ne yaptın bunca yılı? En iyi zamanlarını nerede sakladın ? Yaşadın mı yaşamadın mı ? Baksana , diyor kendine , baksana, yüryüzü nasıl SOĞUYOR .
Sayfa 57 - Can klasikKitabı okudu
Sözgelimi, işte burada bundan iki yıl önce, tam bu vakitte, bu saatte, bu kaldırımda yine tek başıma, yine se l, tıpkı şimdiki gibi yürüdüğünü hatırlıyor insan! Ve o zaman da hayallerin hüzünlü ve yaşamanın eskiye göre daha iyi olmasa da hem daha kolay, hem daha rahat olduğunu, şimdi üzerine yapışan bu kara düşüncenin o zaman olmadığını hatırlıyor insan; bu vicdan azaplarının, gece gündüz rahat vermeyen karamsar, iç karartıcı azapların olmadığını. Ve kendine soruyorsun: Nerede hayallerin? Ve başını sallıyor, şöyle diyor: Yıllar ne çabuk geçiyor! Ve yine soruyor kendine: Ne yaptın bunca yılı? En iyi zamanlarını nereye sakladın? Yaşadın mı yaşamadın mı? Baksana, diyor kendine, baksana, yeryüzü nasıl soğuyor. Daha yıllar geçecek ve peşinden kasvetli yalnızlık gelecek, bastonlu, titrek yaşlılık gelecek, peşinden de sıkıntı ve bunaltı. Fantastik dünyan ağaracak, donacak, hayallerin kaybolacak ve ağaçlardan düşen sarı yapraklar gibi dökülecek....
Can YayınlarıKitabı okuyor
Yıllar geçiyor, hayaller değişmiyor, avutuyoruz kendimizi. Bu dünya meşgalesinde oyalanıp duruyoruz hayallerimizle...
Ve kendine soruyorsun: Nerede hayallerin? Ve başını sallıyor, şöyle diyor: Yıllar ne çabuk geçiyor! Ve yine soruyor kendine: Ne yaptın bunca yılı? En iyi zamanlarını nereye sakladın? Yaşadın mı yaşamadın mı? Baksana, diyor kendine, baksana, yeryüzü nasıl soğuyor. Daha yıllar geçecek ve peşinden kasvetli yalnızlık gelecek, bastonlu, titrek yaşlılık gelecek, peşinden de sıkıntı ve bunaltı. Fantastik dünyan ağaracak, donacak, hayallerin kaybolacak ve ağaçlardan düşen sarı yapraklar gibi dökülecek.
