İçimdeki Son
Bugün, seni içimde bitiriyorum. Artık geçmişin gölgesinde yaşamayacağım. Seninle ilgili düşüncelerim, duygularım artık beni esir almaktan çıktı. İlerlemek için bu adımı atıyorum. Belki bir gün, zamanla, bu satırları okurken bile içimde bir burukluk olmayacak. Şimdi kendime dönüp, kendi hayatımı yaşamak istiyorum. Bu kararla birlikte, içimdeki huzursuzluğu ve acıyı geride bırakıyorum. Artık seni düşünmekle vakit harcamak istemiyorum. Bugün, seni içimde bitiriyorum...
Gidiyorum ama aklım sende
Gidiyorum ama fikrim sende
Yüreğim de hasretin, içim de nefretin
Uslanmak bilmeyen , anıların izinde
Paramparça olmuş geçmişin gölgesinde
Gidiyorum ama aklım sende...
İyi biri olmaya çalışan kötü bir adam
Karanlığın derinliklerinden yola çıkan bir ruh,
Işığın dokunuşunu özlemle bekler gizli bir sır.
Geçmişin gölgesinde sıkışıp kalan,
Yüreğinde umutla yeşeren bir yan.
Kötülüğün karanlığında kaybolmuş,
İçindeki iyiliği bulmak için koşmuş.
Zorlu bir yolculuk başlar onun için,
Kendi içindeki aydınlığı bulma çabası için.
Adım adım ilerler, karanlıkla savaşır,
Geçmişin zincirlerini kırar, hür oluşunun başlangıcıdır.
Kırık bir kalp taşır, ama umudu yeşertir,
İyiliğin gücünü hisseder, karanlığı yenebilir.
Yoldaşları ona güç verir, sevgiyle sarar,
Gözlerinde parlayan umut, yıldızlar gibi parlar.
Kötülüğü terk edip, iyilik yolunda ilerler,
İçindeki karanlıkla savaşır, kendini bulur ve yeniden doğar.
Sonunda, gökyüzüne bakar, yüzünde bir gülümseme,
İyiliğin ışığında parlayan, artık güçlü ve özgür bir ruhun tebessümüdür bu.
Elfü elfi aminn
Allah'ım sen işlerimi kolaylaştır, yolumu hayır bildiğim şerlere çıkarma.
Beni geçmişin gölgesinde yaşatma, geleceğin hayaliyle yavaşlatma.
Bugünü, şimdi içinde bulunduğum şu anı, dosdoğru yaşamamı sağla.
Allah'ım sen işlerimi kolaylaştır, yolumu hayır bildiğim şerlere çıkarma. beni geçmişin gölgesinde yaşatma, geleceğin hayaliyle yavaşlatma. bugünü şimdi içinde bulunduğum şu anı dosdoğru yaşamamı sağla. Amin❤️
Aldatmak. (Yazan:Deniz Şimşek)
Soğuk bir akşam, odanın içindeki sessizlik, aldatmanın ağırlığıyla dolmuştu. Yatağın üzerindeki boş yatak örtüsü, bir zamanlar paylaşılan anıları anımsatıyordu. Odayı dolduran hüzün, duvarlardan yavaşça sızıyordu.
Gözler, bir zamanlar içinde kayboldukları o güzel bakışları arıyor, fakat artık o ışıltıyı bulamıyordu. İhanetin izleri, duvarlardaki fotoğraflarda gizli kalmış anıları sarhoş etmişti. Bir zamanlar sevgiyle dolu gülüşler, şimdi boşluğa düşen yapraklar gibi yerlere serilmişti.
Hafif bir rüzgar, perdeleri hafifçe oynatırken, odanın içindeki sükûnet, bir ağıtın sessizliğini andırıyordu. Bir sevdayı kaybetmenin acısı, odanın içinde bir yankı bulmuştu; geçmişin masumiyeti, aldatmanın gölgesiyle boğuşuyordu.
Gözyaşları, yastığa düşerken, bir zamanlar paylaşılan güzelliklerin yitip gitmesi, yürekte derin bir yara açıyordu. Ancak belki de bu karanlık an, içsel bir gücü keşfetmenin ilk adımıydı. Kalp, kırılmış ama hala sevgiye açık, bekleyen bir bahar çiçeği gibiydi. Belki de acının gölgesinde, yeni bir başlangıcın umudu filizlenecekti.
Hey sen
İnsan dedikleri
Hani şu gizemli canlı
Kendi darağacında
Asılı şimdi
Geçmişin gölgesinde
Bugünün rüzgarında
Salınıp duruyorsun
Sahi duyuyor musun beni
Duyumlara bulanmış sen
Şu esrarengiz canlı
Duymakta pek mahir
Hadii ama
Biliyorum oradasın
Gizlendiğin o yerde
Bir karaltı var
Karaltılar içinde
Işıldıyor gözlerin
Benimlesin
Yarına dair umudun
Sözcüklerle savruk