Hani bazı kitaplar vardır,bir an önce bitsede kurtulalım dersiniz.İstanbullular benim için o tarzda bir kitap oldu.Bu aralar olayları ya birkaç saate,ya da güne sıkıştırılmış romanlar denk geliyor bana,evet kabul ediyorum karakterlerin iç dünyaları çok ayrıntılı anlatılıyor,hatta ve hatta doğumundan ölümüne kadar karakterlerin hayatlarını bütün ayrıntılarını öğrenebiliyorsunuz,ama bazen geriye dönüşlerde o kadar zorlanıyorsun ki;sanki romanda iki olay birbirine karışıyor bu tarz kitaplarda.Biraz geçte olsa bu tarz romanların pek bana göre olmadıklarını anladım
İstanbullular'a gelince,
Buket Uzuner'in anlatmak istediği çok saygıdeğer,Türkiye çok sesli bir toplum,her çeşit insanı bulabilirsiniz bu toplumda;ateist,dindar,Kürt,Türk,köylü,şehirli...
Ama karakter sayısı o kadar fazla ki,evet birçoğu birbirini bir şekilde tanıyor,bir şekilde olaylar kaynaştırılmaya çalışılmış ama sanki olmamış.Daha az karakterle karakterlerin yaşamlarına,geçmişlerine daha fazla eğilerek daha iyi bir kitap olabilirdi.Ama yeniden Buket Uzuner'in hakkını vermeliyim.Çok kozmopolitik bir coğrafyada yaşıyoruz.Her birimiz bir elin parmakları gibi farklıyız.Ancak ve ancak bu topraklarda empati kurarak,birbirimize saygı duyarak yaşayabiliriz.
