Kimi zaman, üstesinden gelemediğimiz bir hüzne gömüldüğümüz izlenimine kaptırırız kendimizi. Yaşadığımız günün büyülü anının geçip gittiğinin, buna karşın hiçbir şey yapamadığımızın farkına varırız. Oysa yaşam, büyüsünü ve güzelliğini kendi içinde gizlemektedir. İçimizde yaşamayı sürdüren çocuğa kulak vermeliyiz. O çocuk, büyülü anın hangi an olduğunu bilir. Onun gözyaşlarını kolayca bastırabiliriz ama sesini boğamayız. O çocuk, varlığını hep sürdürür. O küçücük çocuklara ne mutlu ki gökyüzü krallığı onlarındır. Yeniden doğmayı bilmezden, yaşama, çocuk gözlerimizin saflığıyla ve heyecanıyla yeniden bakmayı başaramazsak, yaşamımızın bir anlamı kalmaz.
Sayfa 42Kitabı okuyacak
İşte bu yüzden yazıyorum ben, hüznü hasrete dönüştürmek, yalnızlığı anılara dönüştürmek için.
Sayfa 16Kitabı okuyacak
Okur Takip Önerileri
Ah! Yüreğimi bağrımdan söküp, akıp giden sulara atabilmek için neler vermezdim... Hiç acım kalmazdı o zaman, hiç pişmanlık kalmazdı içimde, anılarım olmazdı hiç.
Sayfa 15Kitabı okuyacak
Gerçek sevgi, kendini tümüyle vermektir.
Sayfa 11Kitabı okuyacak
"Ağlama," diyor Nevin bana. "Ağlama, gittiğimiz yerlerde de bizim kızlar var."
"Oraların göğünde de uçurtma var mıdır?"
Sizin gittiğiniz her yerde uçurtmalar olurmuş. Öyle söyledi Zeynep.
O uçurtmaları vurmasınlar İnci.
Sayfa 101Kitabı okudu
Uçma zamanı gelince gitmesi gerekirmiş. Kuşlar tutsak yaşayamazlarmış. Ya çocuklar, İnci? Onlar tutsak yaşayabilirler mi?
Sayfa 88Kitabı okudu
Biz birlik olmadıkça bize daha çok şey ederler!
Sayfa 59Kitabı okudu
Bizim göğümüzün yalnızca gündüzü var. Senin göğünde akşam oluyor mu İnci?
Sayfa 52Kitabı okudu
Hep çocuklara mı düşer annelere anlayış göstermek, İnci?
Sayfa 45Kitabı okudu
Ben büyüyünce halkımı hiç sevmeyeceğim. Halkını sevenler hep kafese giriyor.
Sayfa 23Kitabı okudu
yetmiş kilo derdim var.
baba bana kavun al.
kavunu da hiç sevmem,
sen bunu bilir misin?