Derler ki zaman her şeyi iyi edermiş,
Zamanla her şey unutulur gidermiş,
Bir de bana sor, o gözyaşları ve kahkahalar,
Bugün hala canımı yakar, yüreğimi dağlar!
Winston konuşabilecek kadar kendini toparlamıştı. "Yapamazsınız!" dedi güçsüzce.
"Bu sözünle ne demek istiyorsun Winston?"
"Şimdi tarif ettiğin gibi bir dünya yaratamazsınız. Bu bir rüya. İmkansız."
"Neden?"
"Korku, nefret ve zulüm üzerine bir medeniyet inşa etmek imkansız. Asla uzun sürmez."
"Neden olmasın?"
"Yaşama gücü olmaz. Dağılır. İntihar eder."
İnsan üretmeden tüketen tek yaratıktır. Süt vermez, yumurta yumurtlamaz, sabanı çekecek gücü yoktur, tavşan yakalayacak kadar hızlı koşamaz. Gene de tüm hayvanların efendisidir.
Orda bir köy var uzakta,
O köy bizim köyümüzdür.
Gezmesek de, tozmasak da,
O köy bizim köyümüzdür.
İlkokuldayken ne heyecanla söyletirdi öğretmenimiz bize bu şiiri. Boğazımız patlarcasına, avazımız çıktığı kadar, haykırarak söylerdik.Köy Enstitüleriyle tanıştıkça, onların dünyasına ayak bastıkça, ne kadar da anlam buldu benim için bu dizeler.