Kendime
Arkamı dönüp geçmişe bakmak, beni geriye çekiyor bir tutarsa ayaklarımı bağlayacak bunu biliyorum . Önüme bakmak ise bana cesaret veriyor umut veriyor . Hedeflerime doğru ilerlememe imkan tanıyor..Geçmişte hatalar yaptım çok büyük hatalar... pişmanlıklar duyuyorum Ama unutmuyorum ki hatalarımdan ders aldim ve onları tekrarlamadım bence en önemlisi budur...
İnsan, vâr olmak için çalar hiçliğin kapısını. Hani, her şey zıddıyla mânâsına erişir ya işte öyle, insan dahi yitmek işin değil bitmek için değil gitmek için değil vâr olmak için yaşar. Yaşar da ömür heybesine hem yıl yaşını hem göz yaşını doldurur. Doldurur ki hem biriktirmiş de olur bir minvalde. Zira ders almak, farkına varmak, hakikate ermek için şöyle bir geriye dönüp bakmak gerekir. Bundan mütevellit, insan, ölmek için yaşar. Ölümü kazanmak, ölümü anlamlı kılmak, ölümü var kılmak, ölümle vâr olmak için yaşar. İsmi de cismi de silinse, kalmasa da hiçbir şey geriye, hoş bir sadâ bırakabilişse ardında, işte orada, bir ölümsüzlük filizleniverir, vâr oluş ırmağının kenarında.
Sürç-i lisân etmişsek affola.
Ah, ne yapacagım, ne olacak benim kaderim? Çok ağır geliyor benim böyle bir bilinmezlikte olmam, bir geleceğimin olmaması, başıma ne geleceğini tahmin edememek. Geriye bakmak da korkutucu. Orada hep acı var, bir hatırayla bile kalbim iki parçaya ayrılıyor. Beni mahveden kötü insanlar yüzünden sonsuza dek ağlayacağım!! 
Fyodor Dostoyevski
Rainer Maria Rilke
Birinci Ağıt
Kim duyar, ses etsem, beni melekler katından? Onlardan biri beni ansızın bassa bile bağrına, yiterim onun daha güçlü varlığında ben. Güzellik güç dayandığımız Ürkü'nün başlangıcından özge nedir ki; ona bizim böylesine tapınmamız, sessizce hor görüp bizi yok etmediğinden. Her melek ürkünçtür. Kendimi tutar bu yüzden, yutkunurum.
Yaşamdır ölümün habercisi
Sessiz bir çığlık misali
Yüreklerde dermanı olmayan bir sızı
Yalnızlık geldi kondu yüreğe
Ama hayat devam ediyor bakma arkana gülümse.
Geçmişin izleri ve geleceğin yokluğudur
Her şeyin için adeta yeni bir sayfa.
Keşkelerin arşı alaya çıktığı,
Geriye hüzünlerin kaldığı,
Bir sapaktır geçmişe bakmak.
Maziye dönmek
ateşten gömlek giymektir,
İçten içe yanmak ama kimsenin görmemesidir
Pul pul dökülürsün ama kimse anlamaz,
Düşüne kim bakar ki, kimse sana ağlamaz.
Ve gün gelir o sessiz çığlığı sen atarsın,
Gariplerden ses gelir, evet sen kazandın..
Mrs.ozdem
"Ah niçin bir iz arıyoruz, niçin nedenler, sonuçlar, niçin anılan, andıkça yaşaran gözler arıyoruz? Bir yüreğin sıkılmasını, avuçların terlemesini, boğazın kurumasını, beynin çatlarcasına zonklamasını istiyoruz? Bekliyoruz. Niçin geriye dönüp bakmak; geriye dönüp bakınca arkada önemli bir şey bulmak istiyoruz?"
Sevgi Soysal