TANRI'M, birçok hacı birden olmak isterdim,
upuzun bir sıra olup sana varmak için
senden bir parça olayım diye büyük mü büyük:
Sen yaşayan, ağaçlı yolları olan bahçesin.
Böyle olduğum gibi gidersem, yapayalnız,
kim fark eder ki? Kim görür sana geldiğimi?
Kimi kışkırtır, kimi heyecanlandım ve kimi
inandırır sana?
Bir şey olmamış gibi
devam ederler gülmeye. Ama mutluyum,
yürüdüğüm için olduğum gibi, çünkü böylece
beni fark edemedi, gülenlerden hiçbiri.
Yakamoz& Papatya -10
"Papatya: Bir gün gidersem buralardan, ne yaparsın? Yakamoz, böyle hiç haber vermeden, apansız...
Sensizliğe sığınırım, papatya.
Papatya:nasıl yani?
Bir gün olur da kaybedersem seni, bu şehir bir garip Yakamoz'un yıkıldığı yer olur papatyam; kilitlerle dolu kalbimi, tek bir anahtarla açan sen gidersen, yokluğunda bu kalbi bir daha kimse açamaz. Öylesine yer etti ki şu yaralı gönlümde bir tebessüm edişin, bana tüm acılarımı unutturuverir. Hiçbir şey eskisi gibi gelmez gözüme gayrı. Gökyüzüne bakınca seni hatırlamam, mesela, yada bir çiçek görünce acaba bu da hangi aşığın tesellisi olacak diye düşünmem asla. Sabahlarım bir tuhaflaşır, artık uyanmak istemem rüyalardan. Bilirim seni bir daha göremeyeceğimi, suratsız bir adam olurum mesela, eski yakamoz mumla aranır etrafta tüm gün, çatık kaş, duygusuz bir suratla gezer dururum dört bir yanda. Yanlış anlama sakın, bu sinirim sana değil.
Benim tüm öfkem kendimedir, papatya; kendime en çok kendime kızarım. Ben nasıl yaşamışım böyle duygusuz, mantık harici hiçbir şey bilmeyen, kalpsiz bir adam olarak. Nasıl bilememişim seni gördüğüm günlerin nimetini, nasıl görememişim o sıradan gelen günlerin saçtığı muhteşemliği. Kalemim tutmaz olur, değil şiir, tek bir kelime yazamaz bu vurgun. İlhamını kaybeden şair, kanadını kaybeden kuş, suyunu kaybeden balık misali savrulurum burada sensizliğin başkentinde. Ateş sadece kalbimde kalmaz, tüm vücudumu yakar sensizlik. Öyle yakar ki küllerim saçılır seni gördüğüm her bir sokağa... Yağmurlar artık sevimsiz bir ıslaklık olur benim için. Artık görmem seni binlerce damlalar arasında..."
Özgür Vural kendini arayan herkese...
Dünya Dolap, Bizler Onun Çekmecesi
Nereye gidersem görürüm eşsiz kudreti.
Her diyardaki ve de her insandaki
İnsaniyetin aynılığını keşfederim.
Bir ben miyim aykırı, bu dünyadaki?
Ben aşk adamıyım,
Sevmeye geldim insanları,
Gönlümle, elimle, kafamla sevmeye;
Hesapsız, karşılıksız,
Ayrılık gayrılık gözetmeden.
Gün gelip gidersem şayet,
Öyle severekten gideceğim ki,
Karanlık kıyılardan bile olsa,
Candan selamlarım,
Civarımdan geçecek gemileri;
Güneşli gemileri;
Şarkılı gemileri;
İçlerinde kendim varmışım gibi!
Sayfa 194Kitabı okudu
Gidersem bir daha dönmem.
Acırsam bir daha kanamam.
Ağlarsam bir daha yapmam.
nereye gidersem gideyim bâki kalan tek şey ölüm.
#chapter16
Sonra fark ettim ki
Su akıyor, rüzgar esiyor, yağmur yağıyor
Her şey yine ve aynı şekilde oluyor
Öyle bir yere geldim ki
Sıcak ve soğuk, aşk ve nefret, savaş ve barış
Üşümek ve sonra ısınmak gibi
Gitsem ayrılık olur, kalsam çöl
Gidersem bende hasret olur ve belki beni sevenler de özler ama
Anladım ki özlemden hiç kimse ölmüyor, ama ben
Değişik :)
Biliyor musunuz, daima kadın bana gelmelidir. Ben kadına asla gitmem. Ben bir kadının yanına gidersem, o kadının kendisini benim için teslim etmediğini, param için, çapkınlık için ya da benim dışımda bir nedenle teslim ettiğini hissederim. İşin içinde yapmacık bir şeyler olduğunu hissederim. Oysa, ilk önce kadın bana gelirse, taparım ona.
nereye gidersem gideyim kafamın içindeki sesleri duyacak tenhalıktayım
Evim bana şunları söyledi: “Beni bırakma; zira burada geçmişin yatıyor.”
Yol ise şöyle dedi: “Gel ve beni takip et; zira senin geleceğin benim.”
Ben de evime ve yola şu cevabı verdim: “Benim ne geçmişim ne de geleceğim var.”
Burada kalırsam kalışım bir gidiş, gidersem de gidişim bir kalış olur.
Hangi yöne gidersem gideyim, kaybedecek hiçbir şeyim olmayacak..
Sayfa 172 - Ayrıntı
Türk Kara Ordusunun Kuruluşu-Sağlık Durumu-Kayıp "Türk Tarihi" Hakkında
Ağustos ayı içinde Bozkurtların Ölümü ve Bozkurtlar Diriliyor romanlarının onuncu baskısı yapılır. Bozkurtlar adıyla iki kitabın bir arada yayımlandığı ikinci baskı. Son baskıda renkli resimler de var (Hacaloğlu 2013: 315, 321). 26 Ağustos 1974'te Türk Kara
Adile Ayda'ya yazdığı 14 Ocak 1975 tarihli mektupta şöyle diyor: "Nihayet muayenehanesinde âletli ve kaçak bir laboratuvarı bulunan bir doktora gidebildim ve sevimsiz haberler alarak çıktım: Kalp arızalı, öteki arızalar da caba... Maltepe'ye gelişinizden sonra yazdığınız bir mektupta, en aşağı yirmi yıl daha yaşayacağım hakkındaki dostane sözleriniz ve tesellileriniz gerçekleşmeyecek. Abdülhak Hâmid'in dediği gibi, benim için de artık:"
"Tat yok gecesinde, gündüzünde;"
"Ben neyleyim bu yer yüzünde?"
"Bunun için esef etmiyorum ammâ, Türklerin bir birlik olduğunu iddia eden Türk Tarihi'ni bitiremeden gidersem, cidden yazık olacak." (Ayda 1988: 79).
Ne denli çok gidersem, hiç gitmediğim duygusuna, böylesi çılgın bir duyguya o denli güçle dalıyorum.
Sayfa 83
