noktalı ünlem
@girifthalisulasyonlar
6 okur puanı
Mart 2024 tarihinde katıldı
Kendi alçalmasından bile zevk almaya çalışan birinin kendine saygı duyması mümkün mü ha, mümkün mü?
Sayfa 21Kitabı okuyor
“Ya günün birinde cidden tüm arzularımızın ve heveslerimizin formülünü bulurlarsa; hangi yasalara göre gerçekleştiklerini, herhangi durumda nereye yöneldiklerini, kısacası gerçek matematiksel formülünü bulurlarsa… O zaman belki insan arzulamayı kesiverir; hatta belki değil, muhtemelen keser. Bir tablete göre arzulamanın nesi eğlenceli ki? Bunu geçtim , o vakit insan organ borusuna ya da onun gibi bir şeye dönüşüverir. Zira isteği,iradesi, arzusu olmayan insan organ piyanosundaki boru değil de nedir?”
Sayfa 30Kitabı okuyor
Okur Takip Önerileri
“Anlama. Dünya anlamak isteyenlere düşmandır. Anladıkça kaybolursun.”
Sayfa 34Kitabı okuyor
146 syf.
8/10 puan verdi
·
Beğendi
“Ancak sana bir tavsiye. Evvela, bugüne kadar başına gelen kötü şeyleri alt alta yazıp oku. Bunca kötü şeye rağmen ben nasıl yaşamış , nasıl ayakta kalmışım dersin. Sonra da şuanki dertlerini yaz. Yine bunca şeye karşın nasıl oluyor da hâlâ nefes alabiliyorum diyeceksin. İşin ilginç yanı şu ki , gelcekte de kötü şeyler yaşayacaksın. O zaman da aynı şeyleri düşüneceksin. Ama bak ; yaşadın, yaşıyorsun ve yaşayacaksın. Hayat, senden bıkıp yerine başkasını alana kadar bu döngü devam edecek. “
Sayfa 29Kitabı okuyor
“Kalbimdekiler beni görünmez kılıyor. Ben, herkesin yalnızlığıyım.”
Sayfa 33Kitabı okuyor
“Aşık olunca tüm dünya seninle birlikte delirmiş sanırsın. Fakat bu büyük bir yanılgıdır. Dünyanın derdi hep başından aşkındır. Seninle ilgilenmez.”
Sayfa 32Kitabı okuyor
İçimde iyi veya kötü bir duygu yoktu ,hiçbir şey hissetmiyordum. Bir makine misali bana verilen komutları tatbik ediyordum yalnızca.
Sayfa 27Kitabı okuyor
Günler jilet gbi geçiyordu ; keskin ve soğuk.
Sayfa 25Kitabı okuyor
Acının müptelası olmuştum. Öyle ki gövdem bir mıknatıs gibi başkalarının yaralarını, acılarını da kendine çekip en derinde muhafaza ediyordu.
Sayfa 25Kitabı okuyor
Kendimle harp ediyordum. Zaferim yoktu, umudum yoktu, geleceğim yoktu, yüzüm yoktu…
Sayfa 25Kitabı okuyor
Sesim kendi sesim, gözlerim kendi gözlerim değildi. Bir başkasının yüzünü, bedenini, organlarını kullanıyormuşum hissine kapılıyordum. Aldığım nefes bile ödünçtü sanki.
Sayfa 25Kitabı okuyor