Marias'ın okuduğum ikinci kitabı oldu bu, Karasevdalılar'dan sonra. Diğer kitapta olduğu gibi burada da bir ölüm var. Merak etmeyin sürprizi bozan bir şey değil çünkü romanın açılış sahnesi bu.
Ben çok özlemiştim dilini. Önce bir girizgah yapıp okuyucuyu hazırlamasını ardından bak az önce anlattığım olayı şimdi örnekleyeceğim der gibi yazan bir yazardan bahsediyorum.
Marias, evlilikten alıyor sazı eline ve bizi müzedeki güvenlik görevlisinin delirme ihtimaline karşı önlem almaya, kırtasiyedeki kız ile birliktelik olsaydı nasıl bir gelecek olurdu? gibi kişilerin önemsizleşip durumların öne çıktığı sayfalara taşıyor. Bunları okurken de ne kadar sıradan olduğunu ama bir o kadar da içten, bizden olduğunu hissediyor bence okuyucu.
Başka biri Marias gibi yazamaz bence (evet bu kadar da iddialıyım). İspanyol olmasına rağmen evrensel yazıyor resmen. Peki, herkese hitap eder mi? Sanmıyorum ama yolunuzun bir gün kesişmesi dileğiyle...