Gizem Kayahan
@gizemkayahan
Okur, Düşünür, Yazar.
Akademisyen, Yazar
Siyasal ve Toplumsal Düşünceler (Ph.D.)
İstanbul
10 okur puanı
Kasım 2023 tarihinde katıldı
Kişisel Gelişememe Kitabımdan...
Bir kere diğerleri tarafından bilinince, kendine dair özgürce yapabildiğin her şey, “rağmen” oluyor.
Kişisel Gelişememe Kitabımdan...
Nasıl ve neden gerçekten istediklerimizi yapabileceğimiz zamanı ertelemeyi hayatın bir parçası sayıyoruz?
Okur Takip Önerileri
Kişisel Gelişememe Kitabımdan...
Öyle de olmuyor böyle de, hiçbir şey asla bir şeyler olamıyor, bir şeyler aslında istediğim şeyler de değil.
Kişisel Gelişememe Kitabımdan...
Ne garip şey, bir yandan fazla olduğumu düşünüyorum ama bir yandan hep eksik geliyorum. Çok fazlayım diye mi eksik kalıyorum yoksa daha da fazlalaşmam gerektiği için mi?
Kişisel Gelişememe Kitabımdan...
Herkes bir şeydir değil mi? 1 şeydir. Şeydir. Şeylerdir. Biridir. Birinin nedenidir. Ne garip... İnsan olmayı beceremiyoruz doğru dürüst ama hep bir şeyler olma, oldurma peşindeyiz. Olmayınca da neden, neden, neden diyoruz. Olmadık diyoruz, ağlıyoruz, dövünüyoruz.
Kişisel Gelişememe Kitabımdan...
Kimim ben? Hangi benim? Hangi ben olmak istiyorum? Hangi ben olmam gerekiyor? Hangi ben acı çekiyor? Hangisi ölüyor? Hangisi boş bir çabayla hayata tutunmaya çalışıyor? Hangisi doğmaya çalışıyor?
Kişisel Gelişememe Kitabımdan...
Ah gizem ne oldum ben. Nasıl oldum? Ve nasıl olup da olamadım? Nasıl yapamam dedim ve yapamam deyince nasıl da daha çok yapmam gerektiğine dair baskı hisseder oldum?
Kişisel Gelişememe Kitabımdan...
İnsan nedir ki anıdan başka? Nedir söyleyin? Var olmak için anı biriktirmekten ibaret değil midir hayat? Anne ve babayla, kardeşle, arkadaşlarla, sevgiliyle, evlatla… Fotoğraf çektirirken anı kaçırmak gibi değil mi ileri gitmeye çalışırken yaşanıldığının farkına bile varılmayan günler?
Kişisel Gelişememe Kitabımdan...
Her şey güzel gidiyor diye, her şeyin geçip gittiğini nasıl olup da fark edemedik?
Kişisel Gelişememe Kitabımdan...
Acaba diyorum, zaten “iyi” olan hayatımızı, daha “iyi” yapmak için heba mı ediyoruz? Bir şeyler olmaya çalışırken bir ömrü kayıp mı ediyoruz?
Kişisel Gelişememe Kitabımdan...
Evet bir yere varabilmek için adım atmak gerekiyor anlıyorum, ilerleyebilmek için bir şeyleri geride bırakmak gerekli. Anlayamadığım neden bir yerlere varmamız gerektiği, olduğum yerden mutluysam neden adım atmam bekleniyor benden, neden ilerlemem gerekiyor?
Kişisel Gelişememe Kitabımdan...
Birbirinden değerli 'gizem'lere yeterince değer vermediğimiz için kendimiz olmadan ölecek miyiz?
Keşke annemin bana ninni söyleyip beni uyuttuğu kadar masum olsam şimdi. Gözyaşlarımın sebebi uyumak istememem olsa uyuyamamam değil.
İstediğim oyuncak alınmadığı için üzülsem, sinirim annem bana zorla yemek yedirmeye çalıştığından esir almış olsa benliğimi. "Keşke"nin anlamından bi' haber, "ama"lardan uzak olsam. Sorumluluklardan yalnız öteki odaya kaçarak kurtulabilsem.
Yalanlar sadece kırılan eşyalar, kaybedilen oyuncaklardan ibaret olsa. Tek korkum çizgi filmi kaçırmak olabilse keşke, tek dileğim sevdiğim çocuk programına zamanında yetişebilmek.
Hayallerimi yalnız topuklu ayakkabıları giyebilecek kadar, makyaj yapabilecek kadar büyümek süslese.
Ah be nereden bilebilirdim ki o zaman, topuklu ayakkabıların aslında ayaklarımı vuracağını, asıl isteğimin uyumak olacağını, sevdiğim programları izleyecek zamanı bulamayacağımı! Hayatın bir oyun bizlerin ise oyuncak olduğunu nereden bilebilirdim ki?
Söylemişti aslında bana ama ben annemi ne zaman dinledim ki!
Gizem Kayahan... 2010
"Hiçbir şeyi kavrayamadıkları için hiçbir zaman akıllarını kaçırmıyorlardı. Her şeyi yutuyorlar ve hiçbir zarar görmüyorlardı, çünkü tıpkı bir mısır tanesinin bir kuşun bedeninden sindirilmeden geçip gitmesi gibi yuttuklarından geriye bir şey kalmıyordu." - George Orwell
Yazmakta olduğum 4. romanımdan.
Ben mi büyüyordum yoksa dünya mı küçülüyordu günden güne, her şey gittikçe ufalıyordu gözümde; yollar, odalar, kapılar, aşklar, hayatlar...Günler bile gittikçe kısalıyordu ve önemini yitirmeye başlıyordu bir zamanlar elde etmek için can attıklarım.
İnsan ancak kabullendiğinde özgür olur; kendini kabullendiğinde, eksikleriyle, sıradanlığıyla ve basitliğiyle…
Kendini üzme deyip duruyorlar. Sorun benim kendimi üzmem değil zaten, kendimin beni üzmesi.
Bazen insanın dünyayı değiştiremeyeceğini kabul etmesi gerekir, değiştirebileceği şey kendisidir yalnız...
Off keşke hemen büyüsem isteğinin yerini ne zaman keşke biraz daha genç olsaydım dileği alıyor?
Hatırlamıyorum "bir zamanlar" dediğim ben'i. Çok değişmedimi düşündüğüm, pek de bir şey olmadı dediğim tüm bu yıllarda nasıl olup da "bir zamanlar" dediğim ben’i unutacak kadar farklılaştım?