Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.7
Gizem Kayahan
Gizem Kayahan
@gizemkayahan
Okur, Düşünür, Yazar.
Yaklaşık iki yıldır boğuştuğum ağır depresyonumla birlikte merakımı cezbeden bir soruyu kapakta görünce hemen okumaya başladım.
Hayatın anlamı nedir? Benim hayatımın anlamı nedir? Dün neydi ve bugün nedir? Peki yarın ne olacak? Bu soruları ölümü çoktan kabul etmiş ve hatta ölmüş olanlara sorun, 30 yaşında olup da ölüm döşeğinde olanlara, ölüm haberini almadan önce ve hemen sonrasında... Ve derken ölümlerinden bir anda kurtulanlara, yeniden hayatı bulanlara, yeniden doğmak ve yaşamak zorunda olanlara... Yazar da tam olarak bu süreçlerden geçiyor ve bu soruları soruyor kendine; benim anlamım ne?
Benim anlamım ne hala bilmiyorum, bu kitapla birlikte anladığım şey ise şu; hayatın anlamı dediğimiz şey o anımızın değerine bağlıdır, anlıktır, andaki mutluluktur, ötesini sorgulayıp yarına odaklanmak ise anlamdan vazgeçmekle eş değerdir.
Keşke... Keşke biraz olsun yapabilseydim, anımın anlamına ve değerine odaklanabilseydim, yarını ve ötesini, ötemi düşünmeden.
Keşke Benim Olsan 2
Yaklaşık iki senedir ağır depresyonla mücadele ettiğim ve kimliğimi, benliğimi, benleri sorguladığım bir dönemde rastgele karşıma çıktı bu kitap. Keşke benim olsaydın, keşke ben yazmış olsaydım seni çünkü sen güzel kitap, beni yazmışsın.
Her gece ama her gece yatağa girdiğimde, uykuya dalma ritüelim olarak yaşamlarımdan birinin hayalini kurarım. Birinde şarkıcı olurum, birinde film yıldızı, birinde mesela farklı bir üniversiteye giderim, birinde yüksek lisanstan sonra yurtdışından dönmem, birinde süper güçlerim olur, ötekinde ölümsüz olurum, bazen savaşçı olurum, bazen de prenses. Bu hayallerden bazıları zamanla benden kopup kendi seslerini bulurlar ve işte o zaman yazarım.
Nasıl olup da hayallerim, tercihlerim, benler, benliklerim çıkıp özgürlüklerini bulmadılar ve böyle bir kitaba dönüşmediler hayret... Ve ben nasıl olup da bu hikayenin ana karakteri gibi gece yarısı kütüphanesine gitme şansı elde edemem. Nasıl da isterdim şu değil de bu olsaydı dediğim tüm o yollarımın nerelere çıktığını görmeyi. Ne düşünürdüm, ne yapardım? Bugünümle mutlu olur muydum yoksa bir başkasına mı koşardım? Ne düşünüyorum, ne yapıyorum? Ben ne istedim, ne oldum? Ben ne oldurdum, şimdi ne istiyorum?
Dilerim siz bu kitabı çok uçuk, absürt, saçma bulmuşsunuzdur ve olduğunuz yerden ayrılma fikrinden ölesiye korkuyor, bir başka hayatınızın merakıyla yaşamaya mahkum kalmıyorsunuzdur....
Genç yazar-yazar adaylarının kütüphanesinde bulunması gereken kitaplar listemden Huzur’la başlamak istiyorum kitap yorumları serime. 7 yıl önce tanıştım yapısı bir senfoniye benzeyen, 4 bölümden oluşan bu kitapla; İhsan, sıkıntılı; Nuran, neşeli; Suat, melankolik; ve Mümtaz çok sıkıntılı. Bir quartet misali dinliyorsunuz kitabı, notalar her bir kelimeyle ruhuna işliyor insanın…
Bölümlerin isimleri karakterlerin isimlerinden değil de, bu karakterlerin Tanpınar için ifade ettiği anlamdan geliyor bence bu yüzden okurken isimlerin anlamlarına ve etimolojisine bakmanızı öneririm. Hem karakterler hem de kurgunun kendisi Türkiye’nin sosyo-kültürel yapısını başarılı şekilde yansıtan özelliklere sahip. Bu karakterlerin yanında oldukça önemli bir diğer karakter daha var; İstanbul. Bu şehir yer yer kitabın en önemli karakteriymişçesine karşımıza çıkıyor ve hikayeye yön veriyor.
Tanpınar’ın kalemi çok nitelikli bir öğretmen; derin betimlemeler ve karakter tahlilleriyle, geleceğe dair nokta atışı öngörüleriyle, bir şehri yaşayan ve yaşatabilen bir yazar, bir öncü.Özellikle özlem ve birey olamama sorunu muazzam şekilde işlenmiş.
Bu roman bana derinden dokundu ve yazma edimi anlamında çok şey öğretti. Öyle ki her okunduğunda yepyeni yolculuklara çıkartacak ve her okuyucuya bambaşka şekillerde dokunacak bir kitap!
Okur Takip Önerileri
Genç yazar-yazar adaylarının kütüphanesinde bulunması gereken kitaplar listemden bir diğer kitap En sevdiğim kitaplardan biridir bu çünkü hem yazarı hem de yaşadığı dönemi okumak çok öğretici ve keyifli.
Oscar Wilde kendisini işlemiştir bu kitapta her bir karakterine, biri kendi hakkında düşündükleridir, biri diğer insanların kendisi hakkında düşündükleri ve bir diğeri de olmak istediği kişidir...
Kitap ilk yayımlandığı dönem ahlaksızlıklarla dolu olduğu için eleştirilmiştir, Wilde bu konuyla ilgili şöyle der; "Herkes Dorian Gray'de kendi günahlarını görecektir." İşte tam da bu sebepten yazdıkları kabul göremedi, kendisi de öyle...
Toplumun aykırı saydığı bu yapıt tam olarak toplumu anlatıyordu. Bu sebeple severim bu romanı; içinde anlatılanlar yüzünden değil, onu okuyanların anlattıkları yüzünden severim, romanın içindeki hikayeyi değil, romanın hikayesini severim çünkü insan kelimelere kendini açıyor, ruhunu, günahlarını, ayıp saydıklarını cümlelerin içinden ayıklıyor ve onlarla yüzleşiyor, dillendirmeye, göstermeye korktuklarını yaşıyor cesurca, hikayenin bir parçası haline gelerek...
Okumak ne büyük bir özgürlük aslında, kimseye hissettirmeden, kimsenin öğrenmesine izin vermeden saf bir hale geliyor ruhun ve kendin oluyorsun...
Bu roman 90. Yaş gününde kendisine genç bir bakire hediye etmek isteyen, bu yaşına kadar para vermeden neredeyse hiç kadınlarla birlikte olmayan, kendi deyimiyle bir haber şişiricisini anlatıyor.
Romanın içeriği itibariyle rahatsız edici olacağı öngörüsünde bulunmuştum başta. 90 yaşında bir adamın 14 yaşındaki bir kıza dokunuyor oluşu sevimsizdi lakin yazar aralarındaki ilişkiyi öyle yumuşak anlatmıştı ki, basit bir aşk ilişkisinden farklı bir şey olduğunu anlamak zor değildi. Kızın yaşamak zorunda olduğu hayat için hissettiğim üzüntünün yanı sıra, ana karakter için de üzülmüştüm, onun aşkı ancak 90’lı yaşlarında bulması, kendini ancak bu yaşlarda yaşama ait hissetmesi beni son derece etkiledi.
Zaten Delgadina’nın hiç konuşmaması, hikayeye yön vermesine rağmen sır olarak kalması bana bu karakterin gerçekliğini sorgulattı. Ana karakter onu hayallerinde mi yarattı, bir aşka, hayata tutunmak için bir sebebe ihtiyaç duyduğu için Delgadina’yı mı ortaya koydu, diye düşündüm.
Delgadina’nın yazar tarafından kişiliğinden kopuk bir halde, sadece üzerine hayal kurmak amacıyla yaratılmış bir beden olarak tasarlandığı fikrindeyim. Kitapta en çok beğendiğim nokta bu karakterin duruşu, sessizliği ve gizemi oldu.
Marquez’in kaleminin en nitelikli yanının karakter tahlilleri olduğunu düşünmüşümdür her zaman, bu kitapta da yazar bu yeteneğini konuşturmuş. Okurken karakterlerin ruh durumlarını ve yansıttıkları hayat görüşlerini, yazarın bunlar üzerinde kullandığı metaforları irdelemeye dikkat etmenizi tavsiye ederim.
Herkes zaten biraz delidir...
Kendimi bildim bileli deli hissettim. Zaten bu dünyada yaşayabilmek için, -gerçekten yaşayabilmekten bahsediyorum- biraz deli olmak gerek. Yoksa yorucu ve sıkıcı, keyifsiz günlük rutinler içinde sıkışıp kalıyor, yaşadığımızı söyleyerek kendimizi kandırıyoruz yalnızca. Bu kitap bana deliliğimde özgürlüğü bulmamda yardımcı oldu ve yıllardır hep
Keşke benim olsan 1
Yazmak, genç yazar-yazar adaylarının kütüphanesinde bulunması gereken kitaplar listemden. Yıllar önce tanıştım bu kitapla, okurken altını çizmekten kalemlerim bitti, defalarca okudum ve en sonunda başucu kitabım yaptım.
Zaman zaman açar, bir kaç satırına dokunurum ve keşke ben yazsaydım seni derim, keşke bu kelimeleri ben yazsaydım… Bu şekilde
