Bu roman 90. Yaş gününde kendisine genç bir bakire hediye etmek isteyen, bu yaşına kadar para vermeden neredeyse hiç kadınlarla birlikte olmayan, kendi deyimiyle bir haber şişiricisini anlatıyor. Romanın içeriği itibariyle rahatsız edici olacağı öngörüsünde bulunmuştum başta. 90 yaşında bir adamın 14 yaşındaki bir kıza dokunuyor oluşu sevimsizdi lakin yazar aralarındaki ilişkiyi öyle yumuşak anlatmıştı ki, basit bir aşk ilişkisinden farklı bir şey olduğunu anlamak zor değildi. Kızın yaşamak zorunda olduğu hayat için hissettiğim üzüntünün yanı sıra, ana karakter için de üzülmüştüm, onun aşkı ancak 90’lı yaşlarında bulması, kendini ancak bu yaşlarda yaşama ait hissetmesi beni son derece etkiledi. Zaten Delgadina’nın hiç konuşmaması, hikayeye yön vermesine rağmen sır olarak kalması bana bu karakterin gerçekliğini sorgulattı. Ana karakter onu hayallerinde mi yarattı, bir aşka, hayata tutunmak için bir sebebe ihtiyaç duyduğu için Delgadina’yı mı ortaya koydu, diye düşündüm. Delgadina’nın yazar tarafından kişiliğinden kopuk bir halde, sadece üzerine hayal kurmak amacıyla yaratılmış bir beden olarak tasarlandığı fikrindeyim. Kitapta en çok beğendiğim nokta bu karakterin duruşu, sessizliği ve gizemi oldu. Marquez’in kaleminin en nitelikli yanının karakter tahlilleri olduğunu düşünmüşümdür her zaman, bu kitapta da yazar bu yeteneğini konuşturmuş. Okurken karakterlerin ruh durumlarını ve yansıttıkları hayat görüşlerini, yazarın bunlar üzerinde kullandığı metaforları irdelemeye dikkat etmenizi tavsiye ederim.

Benim Hüzünlü OrospularımGabriel Garcia Marquez · Can Yayınları · 201920,9bin okunma

·

25 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Gizem Kayahan