Gizli sevdam , seninle bir parkın köşesinde kumdan kaleler dikip salıncakta sallanamadım ya baba...
Sayfa 14Kitabı okudu
Çocukken bir geyiğe tutulmuşum. Tam olarak bilemiyorum ama, üç dört yaşlarında olsam gerek. Günlerce geyik sayıkladığımı gören babamın sonunda sabrı tükenmiş. Mazıdağı'nda bir geyik yakalatıp, Mardin'e getirtmiş. Kaleye yakın yüksekçe bir evde oturuyorduk. Evimizin hayatında üst kata çıkan dik basamaklı uzun bir merdiven vardı. Merdiven altındaki yuvarlak kemerli, derince boşluğu bir kafes haline getirip, geyiği oraya yerleştirdik. Çatal boynuzlar cilalanmış gibi parlıyor, yeşil, çekik gözleri ağulu ağulu bakıyordu. Çok mutluydum. Her sabah erkenden kalkıyor, kafesin önüne geçiyor ve bıkmadan usanmadan onu seyrediyordum. Günler boyu sevdasına tutulduğum o geyiği seyrettim durdum. Daha sonra benden gizli, o geyiği hasretini çektiği yurduna geri gönderip, yerine 'doldurulmuş' bir geyik koymuşlar. Bu değişikliği anlayamayan ben, gene eskisi gibi geyiğin karşısına geçip, saatler boyu onu seyrediyormuşum.
Ben de derin, sızılı bir iz kalan belki de ilk sevdam o geyiğedir. Demek sevda o denli bağlamış gözlerimi, canlısıyla, ölüsünü ayırt edememişim. Zaten sevda dedikleri böylesine bir körlük olmasaydı eğer, doğruluğu nerede kalırdı onun?'
Sayfa 19 - MetisKitabı okudu
"insanlar tiyatro oyuncularına benzerler.Hep başkalarının oyununu oynarlar.Kendi oyunlarını ise seyircisi olmayan gizli yerde...En büyük yardımcıları ise yalandır..."
