"Bilince çıkarılmayan şey kader olarak yaşanır." demişti Jung. Bastırılmış olan ,bir yolunu bulup geri döner. Dile gelmeyen hırs, kaygı olarak çıkar karşımıza.Kıskançlık öfkeye dönüşür, bastırılmış keder bizi için için oyarak depresyon oluverir. Bağımlılıkların çoğu, bakmayı ihmal ettiğimiz ısrarcı duyguların semptomlarıdır. İnsan yüzleşmekten korktuğundan kaçar ama yağmurdan kaçarken doluya tutulur.