Wilhelm Reich

Ben çok sevdim bu kitabı :)
Özellikle "sen" dili ile yazılması, ayrıca olaya etkileyicilik katıyor.
Daha önceden Erdal Öz'ün 'Yaralısın' kitabında karşılaşmıştım "sen" diliyle... Ama orada o dil sayesinde acıyı derinlerde hissediyordunuz, 'Dinle Küçük Adam'da ise aşağılanmayı hissediyorsunuz.
Peki kim bu küçük adamlar?
Aslında çevremizde, orda burda sürekli karşılaştığımız, iğreti duyduğumuz, aşağıladığımız, eleştirdiğimiz hatta zamanla onlara dönüştüğümüz insancıklar...
Geçmişten günümüze dünyayı savaş denilen kıyametlerin ortasına atan büyük adamları, tepemize çıkaran küçük adamlar...
Bilime karşı, tıbba karşı, çağdaşlığa karşı olan küçük insanlar...
Kitap okumak yerine maça gitmeyi tercih eden, hani o göbeğini kaşıyan adamlar...
Ahlaktan dem vurup da her kadına cinsel gözle bakan ve çocuk döven aşağılık insanlar...
Kendi varoluş benliğini tamamlayamamış tutsak bir hayatın içinde cebelleşip duran sıradan adamlar...
Kendini bir türlü geliştirememiş, yenilikçi anlayışa karşı, çok şey bildiğini sanıp aslında bilmedikleri bildiklerinden fazla olan insanlar...
Korkudan kabuğuna çekilmiş, sürekli mutluluk arayışı içinde olan ama özünde mutsuz insanlar...
Ne çemberin dışında ne de içinde olan, dünya üzerinde ne kadar olumsuz olay varsa onların oluşmasına sebep olan kalabalık yığınlar...
Kabahatin çoğunun kendisinde olduğu sessiz topluluklar...
Aşırı rahatsız oldunuz değil mi? Belki yer yer kendinizi buldunuz.
İşte tüm bu küçük adamlara aşağılayarak sesleniyor Wilhelm Reich... Sesleniyor ve artık silkinip kendimize gelmemizi istiyor.
Dönem dönem açılıp okunması gereken, kimlik oluşum sürecinde çocuklara okutulması gereken küçük bir felsefe kitabı 'Dinle Küçük Adam'... İnsanı yine insana anlatan bir deneme...
Artık herkesin üç maymunu oynadığı bir dünyada bu nasihatlari ne kadar dinleyebiliriz bilmiyorum ama dinlemeliyiz!

Dip Not: Sayfa aralarındaki illüstrasyonlara ayrıca bayıldım. Çok başarılıydı :)

Size kendimi tanıştırayım.Ben Küçük Adam. Wilhelm Reich gerçekleri yüzüme vura vura bana Küçük Adam olduğumu kabul ettirdi.

Kitabın içeriğine geçmeden önce yazarımızı biraz tanımamız gerektiğini düşünüyorum.Wilhelm Reich, Avusturyalı bir psikiyatrist ve bilim insanı.Aynı zamanda Sigmund Freud'un öğrencisi.1934'te Hitlerin iktidara gelmesinden sonra kitapları yasaklanıyor ve kendisi sürgünlere yollanıyor.1945'te Hitler'in intiharından sonra da geri ününe kavuşuyor."Dinle Küçük Adam" kitabını da 1948 yılında yayımlıyor.

Kitabın ilk sayfasını açtım.Açmam ile birlikte o değişik saçlarıyla geçti karşıma oturdu Wilhelm Reich. "Dinle Küçük Adam " dedi.Ama öyle sakin değil. Sinirliydi, kırgındı.İşaret parmağını yüzüme sallaya sallaya anlatmaya başladı. Söyledikleri bir tokat gibi yüzümde şaklıyordu. Anlatırken beni azarlıyor, aşağılıyor ve küçümsüyordu. Ve beni içimdeki küçük adamla karşı karşıya bırakıp gitti.Bir hoşçakal bile demeden.

Yazarın küçük adam dediği aslında halk, sokakta yaşayan insan, annemiz babamız, yani biz. Birde " Küçük Büyük Adamlar" var. Onlarda halkın düşünceleri sonucu ortaya çıkan ve insanları peşinden uçuruma götüren insanlar. Yazarın yaşadığı döneme göre bu kişiler Hitler ve Mussolini.Bizim yaşadığımız dönemde büyük görünen küçük adamlar ise Saddam, Kaddafi, Kenan Evren ve benzerleri.Yazar, " Hey Küçük Adam! milliyetçilik naralarıyla Hitler'i Mussolini'yi yaratan sensin " diyor. "Sizler, Nietzche'ye karşı Hitler'i seçmediniz mi? Bu milyonlarca ölümün sebebi Hitler olabilir mi?" diyerek asıl suçun halkta olduğunu söylüyor. Hitler'i iktidara getirenlerle o öldüğünde lanetleyenler aynı kişiler değil mi? Ya da Saddam' ı kral yapıp şakşaklayanlarla ABD'ye karşı hiç savaşmadan verenler aynı kişiler değil mi? Kaddafi örneği de aynı.Onu ilah yapanlarla işkence ederek öldürenler de aynı kişiler.80 döneminde Kenan Evren'i alkışlayanlarla öldüğünde lanetleyenler de aynı kişiler.

İnsanların bu ikiyüzlülüğü, korkaklığı ve güçlünün yanında yer alması dünyayı yaşanılmayacak bir yere getirdi diyor yazar.Dünyadaki savaşların, açlığın sebebi olarak küçük adamların kirli düşünceleri olduğundan sık sık bahsediyor.Ulusal özgürlükten çok kişisel özgürlüğün ve insan olmanın öneminden bahsediyor. Aşağıdaki alıntılarda aslında ne anlatmak istediği daha iyi anlaşılıyor.

"Çatın tepene çöküyor, zemin kayıyor, sen yere düşüyorsun, düşerken " yaşa Führer" diye bağırıyorsun. Su borun patlamış, çocukların aç, eşin hasta ama sen ulusal onurunu koruyorsun "

"Sen küçük Hintli adam, açsın ve milyonlarcanız açlıktan ölüyor ama sen Müslümanlara karşı ineklerin kutsallığını savunuyorsun."

"Ben ne kızıl ırktanım, ne siyah, ne beyaz, ne sarı ırktanım."

Büyük görünen küçük adamların karşısına da bilimi, sanatı ve halkın özgürlüğünü öne çıkaranları koyuyor.
Her türlü ayrımcılıktan uzak güzel bir dünya için Mustafa Kemal Atatürk, Gandhi, Malcom X, Tesla ve Newton gibi bilimi, sanatı ve insani özgürlükler için uğraşanların yanında olalım.Irkımız insan olsun.

Kitap gayet akıcı ve anlaşılır bir dille yazılmış.Okurken insanı etkileyen, ona bir şeyler katan ve insanın kendisini sorgulatan kitaplardan...

Bu başucu kitabını kesinlikle tavsiye ediyorum.

Kitap alamayan çocuklara kitaplar hediye edeceğim Youtube kanalımda, kitaplardaki alıntılar hakkında videolar hazırlıyorum. Destek olmak isterseniz abone olabilirsiniz: http://bit.ly/alintilarlayasiyorum

"Ben kimim ki, kendi fikrim olsun?"

Sen, küçük adam, bir zamanlar Vitruvius'tun. Mimardın. Fikirlerin vardı aslında. Mesela 3 ilken vardı tasarımlarında kullanmak için : Fayda, kalıcılık ve güzellik.

Sen, küçük adam, bir zamanlar Wilhelm Reich'din. Psikiyatrist ve psikanalisttin. Fikirlerin vardı aslında. Mesela 3 ilken vardı yaşamımızın tükenmez kaynağı olarak gösterdiğin : Sevgi, çalışma ve bilgi.

Sen, küçük adam, bir zamanlar Mustafa Kemal Atatürk'tün. Bir geleceğin kurtarıcısıydın. Fikirlerin ülken oldu. 6 ilken vardı : Cumhuriyetçilik, milliyetçilik, halkçılık, devletçilik, laiklik ve inkılapçılık.

Geçmişinde bu kadar büyük insanlar olabilmişken, ezilip büzülmeyi, seni yönetene karşı kayıtsız şartsız ve sorgusuz itaati, sevgisizliği, gaz odalarını, bilgin yerine tabancayı seçmeyi, kendinden olmayanı asmayı kesmeyi, hırsızlığı, yalan söylemeyi, eski can düşmanını dostun ya da eski can dostunu düşmanın bellemeyi, kişisel özgürlüğünü unutmayı, dedikoduyu, aşkla cinselliğin tanımlarını karıştırmayı, kendi fikirlerin dururken başkasının fikirlerini benimseyecek kadar küçülmeyi nasıl becerdin be?

Nasıl bu kadar ilkesizleşebildin? Bu yazıyı okuyan sen, ben, hepimiz. Nasıl bu kadar ilkesizleşebildik, kendi fikrimizden bu kadar uzaklaşabildik?

Hani Nietzsche'nin üst insanı olmayacak mıydık? Ne oldu? Ne ters gitti, küçük adam? Neden küçülmeye gittin?

Maslow'un ihtiyaçlar hiyerarşisinde en tepeye çıkmak için hazırlığımızı yıllardır yapmıyor muyduk? Ne oldu? Ne ters gitti, küçük adam? Para ve iktidar hırsı gözünü mü bürüdü yoksa? Bu mudur bu kadar küçülmüşlüğünün nedeni?

Oysa ki sen Hitler'in, Stalin'in, Napolyon'un kontrol ettiği kitlelerin zafer çığlıklarını dinlemiştin. Kendini öyle büyük zannediyordun ki sanki hiçbir zaman ölüm sana gelip çatmayacak, hiçbir ülke senin kılına bile dokunamayacak sanıyordun. Para ve silah dolu depolar eşliğinde dünyanın en büyük insanı zannediyordun kendini. Bu senin en büyük yanılgındı. Çünkü kulaklığında çalan tek şarkı olan savaş naraları açıkken, dünyanın diğer bütün müziklerini kaçırıyordun.

Kütüphaneye gitmiyordun çünkü kitap okumanın insanı küçülteceğini düşünüyordun.

Dans etmiyordun çünkü dans edersen insanlar seni kötüler ve eleştirir diye düşünüyordun.

Harekete geçmek, bir şeyler yapmak, elinden geleni ardına koymamak istiyordun ama insanlar seni onaylamaz, kabul etmez ve takdir etmez diye düşünüyordun.

Oysa ki deli gibi kütüphaneye gitmek, dans etmek ve harekete geçmek istiyordun!

Dinle Küçük Adam, bütün ülkelerin liderlerine ve halklarına yazılmış bir mektup, öğüt, öz eleştiri; kimliklerine karşı tutulmuş bir aynadır. Kendisini hiçbir konuda çaba göstermiyor olarak görüp harekete geçmeye meyilli olan insanlara kesinlikle tavsiye edebileceğim bir kitaptır. Her gün dış görünüşünüze baktığınız aynanın, bir kitap tarafından ideolojik ve siyasi temelle birlikte karşınıza geçmiş harmanlı bir bakış açısı aynası olarak sunulduğu bir tepsidir. Tepsinin üstündekini ister alırsınız isterseniz de almazsınız fakat Reich bu tepsiyi sizin yanınıza çoktan koymuştur, bu mektubu okumaktan, bu öz eleştiri oklarını kendinize saplamaktan başka çare yoktur. Halil Cibran dedi :
"Siz yaysınız, çocuklarınız ise sizden çok ilerilere atılmış oklar."

Öz eleştiri yapacağız ki kendi çocuklarımız geleceğin yetişkinleri olacak. Öz eleştiri yapacağız ki kendimizde yaptığımız hataları şimdinin küçükleri ama geleceğin büyükleri olan çocuklarımızda yapmayacağız. Atatürk'ün de dediği gibi, bugünün çocuğunu yarının büyüğü olarak yetiştirmek hepimizin insanlık görevi olacak ki "küçük adam" olarak anılmayacağız. Büyük işler, büyük hayaller, büyük fikirler üreteceğiz. Dünyayı terk etmeyeceğiz mesela, kendimizi kapatmayacağız, başka dünyamız yok ki çünkü, nerede başka dünya, ben göremiyorum, bu dünya bizim, hepimizin, üretmesi de bizim tüketmesi de, kendi hayatımızı üretemiyorsak onu tüketme hakkı neden?

Acı yoksa kazanmak da yok. İdeolojisinde küçük olarak kalmak istemeyen herkes okumalı!

Beni bu kitapla tanıştıran Samet Ö.'ye bolca teşekkürlerimle.

Bu kitabı okumaya geç kaldığımı düşünüyorum ve hâlâ okumadıysanız hemen okumanızı tavsiye ediyorum.
Öncelikle kitap mükemmel bir dille yazılmış, hiç sıkmadan okumanızı sağlayan kelimeler seçilmiş, araya sıkıştırılan illüstrasyonlar kitap üzerine daha çok düşünmenizi sağlamış.
Evet bu kitap Küçük Adam'a bir eleştiri, aşağılama, kendine gelmesini sağlama amacıyla yazılmış. Yani Küçük Adam'ın Büyük Adam olması için yazılmış. Peki kimdir bu Küçük Adamlar?
* Hakikati aramayı ve öğrenmeyi bankadaki para hesaplarından daha az önemseyenler
* Gösterilen doğruyu inatla görmeyen, gerçeklere kulaklarını tıkayanlar
* Bir amaç için her türlü alçaklığı, aşağılığı yapanlar ama yine de Büyük Adam'ın boyunduruğunda kalanlar
* Kitap okumanın boks maçından, iyileştirmenin öldürmekten, özgüvenin ulusal bilinçten daha önemli olduğunu yadsıyanlar
* Savaşlar, açlık, susuzluk yüzünden binlerce insan ölürken hâlâ ineklerin kutsallığını tartışanlar
* Çocuklarını sevmek yerine hırpalayan, yok sayanlar; çocuk gelinleri alkışlayanlar
* Karısına sarılıp güveni hissettirmek yerine yumruklarının sıcaklığını hissettirenler
* Hayattan bol kepçe almayı bilen, eşine çocuğuna sevgi kırıntısı bile veremeyenler...

Kendinizi bulabildiniz mi bu maddelerin içinde? Ya annenizi, babanızı, öğretmeninizi, patronunuzu, otobüs şoförünü, mahalledeki bakkalı?
Evet! Hepimiz Küçük Adam'larız. Ve görünen o ki asırlarca da •küçük• kalacağız.

"Küçük Adam" bir insan tipidir yada "insan" olmayı bile başaramamış, okumayan, düşünmeyen, haberlerde dinlediği herşeye hemen inanan, sorgulamayan, kendi potansiyelinden habersiz, hedefleri olmayan, aslında neye oy verdiğini bilmeyen ama hemen herşey hakkında konuşabilen iki ayaklı bir varlıktır. Bu varlıkların çokluğu kitleleri ve yığınları oluşturur ki bir ülkenin kaderini büyük oranda bu az bilip çok inanan yığınlar belirler. Bu küçük adamların en belirgin özelliklerinden biri de çok şikayet ve eleştiridir. Birşeyler düzeltmeye gelince gereken çabayı göstermekten kaçarlar... Çözüm ise tabiki eğitim; güçlü ve etkin eğitim sistemi, donanımlı öğretmenler ve bilinçli anne babalar...

"Küçük adam"ın biz olduğunu da düşüne biliriz. Eğer ki, şahsiyet olamayıp, siyasilere alkış tutup yalakalık yapıyorsak, öz olamayıp kabuk edasıyla her türlü kitle rengine bürünüyorsak. Görünürde bu noktada siyasiler eleştiriliyor. Çünkü yazarımız onlar tarafından incitilmişe benziyor. Ama eser, öz olamayan, şahsiyet olamayan, 'sadelikte büyüklük' çizgisine gelemeyenlere ve "[kendini] büyük [sanan] küçük adamlar"ın hepsine hitap ediyor.

Hakikat acıdır; dokunur. Lakin, o sindirildikten sonra tatlıdır. İçimizi okşar.
Bu, bu kitabın bendeki etkisi!

dinle ! küçük adam.
bana devamlı küçük adam diye hitap eden bir kitaptan zevk aldım :') hayır ben hakaret edilmesinden zevk alan biri değilim, bir mazoşist de değilim. dolaylı yollardan aptal yerine koyulmaktan, koyun olmaktansa küçük adam lafını yeğlerim.
kitabı okumadan önce https://youtu.be/w791xuC6t1w youtube da yer alan tiyatro oyununu izledim. okuduktan yaklaşık 2 gün sonra kitabını okumaya başladım. belki biraz hızlı okudum, ama çerçeveletip cüzdanımızda saklamamız gereken bilgiler öğrendim.
yazarımız Wilhelm Reich bir psikiyatrist. cinsel konularda araştırmalar yaptığı için sapık damgası yiyerek bütün deneyleri, deney odaları yakılmış bir insan. Wilhelm Reich, ona yapması gerekenleri söyleyen insanlara kulak asmadigini dile getiriyor. ve her büyük adamın içinde bir küçük adam bulunduğunu, kendinin içinde bir tane küçük adam bulunduğunu söylüyor.
büyük adamların onun yanına geldiğini, hatta geceleri bir hırsız gibi yardım etmesini istediğini ona reçete yazmasını istediğini söylüyor, tiyatro oyunundan aklımda kalan düşünceler bunlar.
peki büyük adamlar kimler ?
büyük adam denilince aklıma ister istemez Soma faciası geliyor, büyük adamların yanındaki sayılardan ibaret olan küçük adamlar.
peki bu büyük adamlar nasıl büyük adam oluyor? bizi onlardan ayıran ne ?
yine bizleriz onları büyük adam yapan, yazı yazmasını bilmeyen bir adamı başbakan yapan bizleriz. onlara bu yetkiyi veren yine bizleriz.
psikolog olmak istemişimdir hep, cesaret edemediğim hayatları birilerinin yaşadığını bilmek o kişiler ile tanışmak hep ilgimi çekmiştir. belki küçük adam olacağım ben, başkalarının acılarından para kazanan. lâkin ilaç vermeyeceğim onlara kitapta geçtiği gibi onlara daima kuttaricilarinin sadece kendileri olduğunu söyleyeceğim. reçete yazmayacagim. bir psikiyatrist değil, bir psikolog olacağım.
nerden nereye geldim..
hava sıcak, düşüncelerimi toplayamiyorum (:
son olarak herkesin bu kitabı okuması gerektiğini, hatta aradan 4-5 yıl gibi bir süre geçtikten sonra tekrar okumasi gerektigini düşünüyorum. ne kadar büyük adam olabildik? belki bu söze bir yanıt verebiliriz bu şekilde.

Reich'ın bu öfke dolu şaheserini neden yazdığını anlamak için eserin yazıldığı dönemi eşelemeye gerek yok. Elbette, son derece kuvvetli bir eser olan Dinle Küçük Adam'ı yazıldığı dönemi bilmeden de ele alamayız. Fakat benim söylemek istediğim; küçük adamlar tarih boyunca farklı yerlerde, farklı durumlarda; farklı şekillerde var oldular. Tarih akmaya devam ettikçe de bambaşka şekillerde var olacaklar. Bizler buna tanıklık edeceğiz, bu değişmeyecek, belki de yıllar boyunca. Değiştirebileceğimiz şey bunu nasıl yapacağımız. Bir küçük adam olarak mı, yoksa bir büyük adam olarak mı?

Reich, söylevini küçük adama yöneltiyor. Sözlerini dinlemesi gereken kişiye aktarıyor. Büyük adamlardan ise üçüncü kişiler olarak bahsediyor. O kadar çok noktaya değiniyor ki, okurken zorlanıyorsunuz. Bu zorlanmanın nedeni takip edememekten veya teknik açıdan zor olmasından kaynaklanmıyor. Çünkü "Dinle Küçük Adam" bunlardan hiçbiri değil. Zorlanıyorsunuz, çünkü gerçeklerle yüzleşmek ne zaman kolay oldu ki?

"Sevginin, iş ve bilginin vatanları, gümrük sınırları, üniformaları yoktur. Onlar uluslararasıdır, bütün insanları, her şeyi sarmalarlar."

Küçük adamların mutluluğu sahte, bilgileri yetersiz, işleri maskeli... Küçük adamlar bu yüzden kendi sınırlarını aşamazlar. Sınırlarının dışında kalan şeyler hakkında sadece çene çalabilirler. Sevginin varlığından haberdar olmalarına rağmen, hakkında hiçbir şey bilmezler.

"Sende gerçek büyük adamı tanıyabilecek his ve göz yok. Onun varlığı, acıları, özlemleri, kavgaları, senin için verdiği mücadeleler sana uzak ve yabancı şeylerdir."

Burada da söylenen gibi, büyük adamı tanımak için gereken şeyler küçük adamda bulunmaz. Küçük adam, konuşur. Bunu gözlemlemeden yapar. Küçük adamın lafları, başka bir küçük adamdan yarım yamalak alınmıştır. Küçük adam araştırmaz ve mücadele etmez, araştıran ve mücadele edene karşı çıkar. Çünkü, bu şekilde kendini önemli hisseder. Çünkü, kendini önemli hissetmeye ihtiyacı vardır.

"Sen gerçekler konuşulduğu zaman dinlemiyorsun; sen yalnızca gürültüyü dinliyorsun. Ve sonra 'yaşasın' diye bağırıyorsun."

Küçük adamın bilgi kaynağı budur. Küçük adam gürültüyü sever. Doğru olup olmaması önemli değil; ses çıkarması ve ortalığı ayağa kaldırması yeterlidir.

"Küçük adam üzerinde güçlerini uygulamaları için iktidar sahiplerine yetki veriyorsun. Ama kendin dilsizsin; seni temsil etmeleri için güçlülerin ya da kötü niyetli güçsüzlerin daha fazla güçlenmelerine göz yumuyorsun. Her zaman aldatılanın sen olduğunu çok geç fark ediyorsun."

Buradan da anlıyoruz ki; Dinle Küçük Adam günümüzü ne kadar da iyi görüyor. Yöneten ve yönetilen arasındaki ilişki değişmiyor. Küçük adamlar kendilerini oldukları gibi görmeyi kabul ediyorlar. Yönetilmek istiyorlar, bunun nasıl olduğunu umursamıyorlar. Başlarında ortalığı birbirine katabilen, ağzına gelen yalan yanlış her şeyi söyleyen patavatsız insanların altında ezilmeye bayılıyorlar. Yalnızca ezilmiyorlar, kendilerini iyice ayaklar altına alarak onları yücelttikçe yüceltiyorlar.

"Bütün büyük insanlar yalnızdırlar."

Reich, büyük insan olmanın zorluklarından da bahsediyor. Hatta onun savunduğu, küçük adam olmanın kolay olduğu. Bu yüzden bizlere sesleniyor, hepimizin içinde bir küçük adam var. Onun amacı, büyük olanı ortaya çıkarmak. Çünkü küçük olan, her fırsatta kendine yer açmayı başarıyor ve başımıza iş açıyor.

"Korktuğun için bağırıyorsun."

Çünkü küçük olan, gürültücü ve dikkat çekici. Küçük olanın yaptıklarını üzerimizden atamayız. Tek bir hareketiyle bizi bitirebilir. Her zaman öyle değil midir? Küçük bir yanlış, kocaman doğruları hiç edebilir. Büyük adam olmak kolay değil, fakat tek bir hareketle küçük adam olabilirsiniz.

Bu cesur eseri takdir etmek gerekiyor. Fakat, körü körüne bir bağlılıkla bu kitaba bağlanıp, sayfalarca söylediği her şeye boynumuzu eğersek de bir küçük adamdan farkımız kalmaz. Okuldan çok sevdiğim ve saygı duyduğum bir öğretmenim, verdiği kaynak kitabın söyledikleriyle çeliştiği bir öğrenci tarafından söylenince ona şöyle cevap vermişti: "Size verdiğim kitaba sonuna kadar katılırsam, size bu dersi veremem. Siz de ona körü körüne inanırsanız, hiçbir şey öğrenemezsiniz." O yüzden, öğrenmek için çatışma yaşayın, öğrenmek için mücadele edin. Bırakın öğrenirken içinizdeki büyük olan söz sahibi olsun.

CİNSEL DEVRİM: ÖZGÜRLEŞTİRMEYEN ÖZGÜRLÜKLER

Yaşadığımız dünya bir engellenmeler dünyasıdır. Toplulukla beraber olabilmek için ölene kadar arzu, istek ve fikirlerimizi kısıtlama/gizleme yoluyla yaşarız. Toplum, en küçük birim olan aileden başlayarak "yusyuvarlak bir boşluğa sığabilmek için köşelerimizi törpüleyebilmek" adına çeşitli yöntemler geliştirmiştir. Bütünden kopulmaması için ödül-ceza sistemlerimiz her alanda mevcuttur.

İsteklerin bastırılmasında en büyük güçlük cinsellik konusunda ortaya çıkmıştır. Çünkü çok güçlü bir doğal güdüdür ve başka yöne kanalize edilmesi diğer arzular kadar kolay değildir. Bu yüzden tarihsel süreçte diğer insancıl tutkulardan çok daha fazla mücadele edilmiştir. Ahlaki açıdan kötülük atfedilmesinden, sağlığa zararına kadar üzerinde sayısız spekülasyon yapılagelmiştir.

(Bu bastırma ve yasaklama durumu bir tek cinsellik konusunda olsaydı bunu anlamakta zorlanabilirdik. Yönetenler için amaç insanın tüm isteklerinin kırılmasıdır. Hükmetme ve sömürmenin söz konusu olmadığı ilkel topluluklarda bireylerin isteklerinin kırılmasına da gerek kalmaz ve insanlar cinsel ilişkilerde suçluluk duygusuna kapılmadan yaşarlar.)

Kitapta geçtiği şekliyle: "Sert ahlaki ilkelerin varlığı, öteden beri, temel yaşama gereksinimlerinin ve özellikle cinsel gereksinimlerin doyurulmadığını gösteren kanıt olagelmiştir. Doğal cinsel gereksinimlere kara çaldığı ya da yadsıdığı için, her türlü ahlaki düzenleme özü gereği cinsel yaşama karşıttır. Bütün ahlakçı görüşler yaşama karşıdır; özgür toplumun temel görevi, üyelerinin doğal gereksinimlerinin doyurulmasına olanak hazırlamaktır."

Bu engellemelere rağmen kendi bireysel devrimini yaptığına inanan ve cinsel tabulari aştığını, cinselliğe fazla anlam yuklemedigini, bunun yemek-icmek kadar doğal olduğunu düşünen kişiler bile, bilinçli olarak cinselliği tercih etmeyen erkeklere gay - kadınlara ise frijit, aseksüel muamelesi yapmaktan ve bu insanları sonu nevrozla bitecek süreçle ilişkilendirmekten geri durmuyorlar. Oysaki kişiler sonuçlarını ve zararlarını göze alıyorlarsa onları doyum veren bir cinsel ilişkiye zorlayamayız. "Bir kimse, sinir hastalığına tutulma, işini ve mutluluğunu köstekleme pahasına perhizde yaşamak istiyorsa, yaşasın! Ama öbür insanlar da düzenli ve doyurucu bir cinsel yaşama kavuşmayı deneyebilsinler!"
Cinsel devrim ise konu üzerinde dayatılan her türden fikrin özgürlüklere ket vurmasından yola çıkar. Erkeğe tavşan gibi sevişecek ortam sunmak değildir amaç. Kadının meta olmaktan çıkarılması, bireyliğinin kabul edilmesi, kimin kiminle nerede ve ne zaman seks yapacagina(ve hatta yapmayacağına) karışılmaması ve farklı cinsel tercihlerin yadırganmamasını kapsar.

Modern insan özgürlüğünu ilmek ilmek dokumak zorunda. Fransızların güzel bir sözü vardir: her sey avantajinin dezavantajini, dezavantajinin avantajini tasir." Baudlrillad da Kötülüğün Şeffaflığı'nda bu dezavantajdan bahseder:
"Her devrimin tuhaf sonucudur bu: belirsizlik, sıkıntı ve bulanıklık devrimle başlar. Orji bir kez bitmeye görsün, özgürleşme, herkesi kendi cinsiyetinin ve cinsel kimliğinin arayışıyla baş başa bırakır: göstergelerin dolaşımı ve hazların çeşitliliğinden dolayı bu arayışa bulunacak cevap ihtimali giderek azalmaktadır."

Farklı tercih veya arzulardan dolayı duyulan utanç büyük sorunlara sebep oluyor. Yapılan bir araştırmada üniversite öğrencilerinden "kızlı-erkekli" bir çoğunlukta tecavüz fantezisi olduğu ortaya çıkmış. Kimse kendini tecavüzle ilişkilendirmek istemez ancak dile gelmeyince yok olmuş olmuyor bu arzular. Bildiğimiz kadarıyla Avrupa'da insanlar pedofili, zoofili vs türünden eğilimleri olduğunu biliyor ve tedavisiyle beraber normal hayatına devam ediyor. Bizimki gibi benliğini bulamamış ve yalpalayan toplumlarda ise pedofili, zoofili gibi yıkıcı eylemlere çok ses çıkmaz ve geçiştirilirken; standart bir kadın-erkek cinselliği, insanların sosyal hayatını bitirecek seviyeye geliyor. Normal olan anormal, anormal olan da normal olmuş durumda.

Kendimizi kabullenmekten bahsediyorum çünkü kabullenmedikçe dikkatimizi daha çok çekmesine sebep oluyoruz. Ayrıca savaş verdigimiz ve oldugumuz gibi davranmaktan kacinmak zorunda olduğumuz bir sürü durumun içerisindeyiz zaten medeniyette. Bir de benliğe savaş açmak kazanamayacagimiz yıkıcı bir sürece girmemiz demektir. Prosut'a göre arzularımızın tatmin edilmesini pek önemsememek, hatalı bir düşünce olsa gerektir; çünkü bir arzumuzun gerçekleşemeyece­ğini düşündüğümüz anda, onu tekrar önemseriz; ancak gerçekleşeceğinden kesinlikle emin olduğumuz zaman, peşinden koşulmaya pek de değmediğine hükmederiz. Yasakların cazibesi işte bundan gelir.

Sadizme ismini veren ve cinsel hayatı oldukça sansasyonel olan Sade'in karısına yazdığı mektuptaki suçluluk duygusu dikkat çekicidir. "Şehvet düşkünüyüm ama kalbim temiz" minvalinde bir mektup. Oldukça tanıdık. Cinselliğini yaşayan insan bundan suçluluk duymaktan kendini alamıyor. Diğer insanların hakkımızdaki fikirleri olmasa yine de iç dunyamizdaki fantezilerden utanır mıydık? Kimseye zarar vermedigimiz halde üstelik, ahlak zafiyeti içinde oldugumuz düşünür muyduk? .
Schopenhauer şunu söyler: "bir kişi, ne istiyorsa yapabilir fakat ne isteyeceğini isteyemez". Benim asıl karşı çıktığım, arzularla ilişkilendirilen utançtır. Çoğu ailenin yıkılmasında, ilişkilerin bitmesinde bu utanç duygusunun yarattığı gizlilik ve gerilim hali yatıyor.

Günümüz toplumu her konuda olduğu gibi cinsellik alanında da yanlışların içinde. Bir tarafta popüler kültüre kurban gitmiş hedonist cinsellik, diğer tarafta insandan alınıp apayrı bir yerde konumlandırılan yasaklanmış cinsellik. Bastırılan ve yasaklanan cinsellik de insanları mutlu edemiyor, serbest ve özgür bırakılan cinsellik de. Cinselliğin kişilerin inisiyatifince yaşanması bir özgürlüktür ancak özgürleşmeyi sağlamaz. Özgürleştirmeyen özgürlüklerdendir. Çünkü insanların olaya bakışları yanlış. Karşı cinsi bir rakip, düşman ve en önemlisi bir yabancı gibi görüp, ona yararlanılması gereken bir nesne gözüyle bakıyoruz. Tıpkı doğaya ve hayata yaptığımız gibi. Ne insan, ne de onun cinselliği bir mal, bir meta ve bir tüketim aracı değildir. Ona sahip olunamaz ve o elde edilemez. Rollo May'in modern topluma dair tespiti bu durumdan bahseder: "Otantik yakınlık için gereken cesaretin kamçılanmasına engel olmak için günümüzün yaygın bir pratiği sorunu gövdeye kaydırma, onu basit bir fiziksel cesaret haline getirmektir. toplumumuzda fiziksel soyunma, ruhsal ya da tinsel soyunmadan daha kolay. gövdemizi paylaşmak, daha kişisel olduğu hissedilen ve paylaşılmasının bizi daha zedelenebilir kıldığını denediğimiz fantezilerimizi, umutlarımızı, korkularımızı ve arzularımızı paylaşmaktan daha kolay. tuhaf nedenlerle en önem taşıyan şeyleri paylaşmakta utangacız. böylece insanlar, bir ilişkinin daha 'tehlikeli' olan yapısından kurtulmak için hemen yatağa atlayarak kısa-devre yapıyorlar. ne de olsa gövde bir nesnedir ona mekanik davranılabilir."

Toplumun en büyük sorunlarından biri "bastırılmış cinsellik" değil, "yanlış bastırılmış cinselliktir". Cinsellik kurallar ve din gibi şeylerle değil, bilinçle bastırılmalıdır(daha doğrusu yönlendirilmelidir) cinselliğini hiç bastırmayan toplum, ilkel kalmaya mahkumdur. Cinsel uyarımın biyolojik yapımızın derinliğinden olanca doğallığıyla ortaya çıktığını kabul etsek de, doyuma ulaşmak için yalnız eş aramayı değil, eşin onayını, cinsel eylemin gerçekleşmesinin maddi koşullarını da içerir o. Yani cinsel uyarımın doyumunu zorunlu olarak erteleten, geciktiren bazı toplumsal kültürel dış dolayımlar vardır cinsel birleşme için. Bu gizli gizli bekleyiş evresinin süresi, yalnızca bireysel olmayıp tüm insan türünü ilgilendirir. İlkel erkek bile avının üstüne atlayan bir hayvan gibi atlamıyordu kadının üstüne; kadının onayını bekliyordu. Bu onay, zamanın toplumsal ve kültürel koşullarına bağlı olup psikolojik, görel olarak karmaşık bir ilişkiler ağı barındırıyordu içinde.”

Günümüzde de toplumsal normları, onay mekanizmasını, birey ve toplum kavramlarının sınır ve güçlerini kökten değiştirmediğin sürece birey bazında yapılacak cinsel devrim de devrimci cinsel söylemler de kişiyi yormaktan başka bir işe yaramıyor. Çünkü cinsellik teoride en az iki kişiyi kapsasa bile pratikte o iki kişinin de sosyal çevresinin etkisi göz önünde bulundurulğunda bireysel özgürlük duygusuna ulaşabilmek pek bir şey ifade etmiyor ve hatta kişiyi, özgürlüğünü yaşayamayacağı bir hapishaneye mecbur bırakmak suretiyle iç gerilimini arttırıyor. "Cinsel yönden hasta toplumumuz cinsel sağlığın düzeltilmesi girişimine katkıda bulunmaya yanaşmadığından, bedensel boşalma gücünün yeniden kazandırılması çalışmaları bin türlü aşılmaz engelle karşılaşır: ilk engel, hastanın, iyileşmeye yüz tuttuğu zaman rastlayabileceği cinsel yönden sağlıklı kişilerin sayısının sınırlı oluşudur; ardından da, zorlayıcı cinsel ahlakın getirdiği türlü sınırlandırmalar gelir. Cinsel yönden sağlığa kavuşan kişi, sağlıklı ve doğal cinsel yaşamının gelişmesini önleyen bütün şu toplumsal kurum ve durumlar karşısında, bilinçsiz ikiyüzlülüğü bir yana bırakıp bilinçle ikiyüzlü olmak zorunda kalacaktır. Kimileriyse, yakın çevrelerini, şimdiki toplumsal düzenin sınırlayıcı etkisini önemsiz kılacak biçimde değiştirebilme yeteneklerini geliştirirler."

Kaldı ki bu tür devrimci çıkışlar her zaman toplumu düzeltelim, dünya daha iyi bir yer haline gelsin gayesiyle olmuyor. Aksine, çağımızın en büyük eğilimlerinden biriyle, kimlik ve ego odaklılıkla ilgili oluyor genelde. Farklı olmak isteyen birey, kendisini topluma meydan okuyan, herhangi bir konuda meydan okuyucu şeklinde konumlayarak kendi algılanmak istediği kimliğinin altını çiziyor. Buradan duyduğu tatmin de genelde toplumdan ayrışmış olmak, daha zeki ya da daha cesur olmak gibi öz kabullerle ilintili.

Konuyla ilgili Christopher Ryan'ın Cinsel Hepçiller Miyiz? konuşmasının sonundan:
"Umudum o ki, daha doğru, güncellenmiş bir insan cinselliği anlayışı, bizi kendimize ve birbirimize karşı daha toleranslı olmaya, alışıldık olmayan ilişki biçimlerine daha saygılı olmaya götürecek, hemcins evliliği ya da çoklu birliktelikler gibi ve sonunda, erkeklerin kadınların cinsel davranışını takip ve kontrol etmek gibi içkin ve içgüdüsel bir hakkı olduğu düşüncesini çöpe atacağız. Ve dolaptan çıkması gerekenlerin sadece eşcinseller olmadığını göreceğiz. hepimizin içinden çıkmamız gereken dolapları var. Değil mi? Ve o dolaplardan çıktığımızda kavgamızın birbirimizle olmadığını fark edeceğiz. Kavgamız; arzuyu mülk haklarıyla bir araya getiren, anlayış ve empati yerine utanç ve kafa karışıklığı yaratan, tarihi geçmiş, viktoryen bir insan cinselliği anlayışıyla. Mars ve Venüs'ün ötesine geçme zamanı geldi çünkü gerçek şudur ki erkekler Afrika'dandır ve kadınlar da Afrika'dandır"

Kitabın henüz yarısındayım lakin şunu gönül rahatlığıyla söyleyebilirim ki, gidin alın ve okuyun. Muhteşem bir eser! Sadık Hidayet ve Tezer Özlü'yü üst üste okuduktan sonra sarsılmış, birkaç hafta kitap okuyamamış, ufak tefek kolektif ve sesli kitap dinlemekle yetinmiştim. Bu eser bana ilaç gibi geldi.
Okudum olarak işaretleme sebebim, bu kitabın asla bitmeyecek olması. Dönüp kitabı tekrar tekrar yılmadan okuyacağım.

Wilhelm Reich bilim dünyasının dev kafalarıyla anılan, yaşamına 12 kitap 150 makale sığdıran, üniversitelerde ders veren büyük bir adam. Sigmund Freud okuluyla bir takım anlaşmazlıklar nedeniyle Komünist partisinden ve Uluslararası Psikoanalitik cemiyetinden atıldı. Amerika'da atıldığı cezaevinde yaşamını yitirdi.

''Dinle Küçük Adam'' bir sesleniş eseridir.
''Sesleniş'' varoluş için örnek alınmasını istemiyor. Yaşam sevinci olan bir insanın, duygusal yaşamındaki fırtınaları betimliyor. ''Sesleniş'' kimseyi ikna etmek, kazanmak ya da fethetmek amacında değil. Yaşantıyı yansıtıyor tıpkı bir resmin fırtınalı bir havayı yansıtması gibi. Okurdan ona sempati beslenmesi beklenmiyor. Hiçbir niyeti ya da programı içermiyor. Yalnızca araştırıcıya ve düşünüre de, yazar ve filozoftan hiçbir zaman esirgenmemiş olan, kişisel ifade hakkının tanınmasını istiyor.

İtinayla önerilir, alın okuyun.