Dünyadaki gözyaşları değişmez; biri ağlarken diğeri susar, diğeri ağlayınca öteki.
Vladımır: İnsan artık gülmeye bile cesaret edemiyor.
Estragon: Bir mahrumiyetten bahsediyorsun.
Vladımır: Yalnızca tebessüm etmek mümkün.
El ele tutuşup Eyfel Kulesi'nden ilk atlayanlardan olabilirdik .
Sayfa 10 - Kabalcı Beşinci BasımKitabı okudu
- Yaşamış olmaları onlara yetmez.
+ Bundan bahsetmeleri gerekir.
Sayfa 86Kitabı okudu
Herkes sırtında kendi çarmığıyla dolaşır. Kısa ya da uzun.
Sayfa 85Kitabı okudu
- Mutsuzum
+Cidden, ne zamandır?
- Unutmuşum.
Sayfa 68Kitabı okudu
-Gidiyor muyuz?
-Hadi, gidelim.
(kıpırdamazlar)
Sayfa 134Kitabı okudu
Başkaları acı içindeyken ben uyuyor muydum? Yarın uyandığımda ya da uyandığımı sandığımda, bugün olanlar hakkında ne söyleyeceğim?
Sayfa 127Kitabı okudu
Ne zaman! Ne zaman! Günün birinde! Yetmez mi! Her gün bir diğeri gibi. Birinde o dilsiz oldu, bir diğerinde ben kör. Bir gün hepimiz sağır olacağız. Bir gün doğmuştuk, bir gün öleceğiz, hep aynı gün, aynı an, bu size yetmez mi? Bir ayağımız çukurda dünyaya getirirler, güneş parıldar bir an ve sonra tekrar gece olur.
Sayfa 126Kitabı okudu
Hepimiz deli doğarız. Bazılarımız hep öyle kalır.
Sayfa 112Kitabı okudu