“…Hep tecrübe etmek istemiştim. Avazım çıktığı kadar bağırdım. Boğazım ağrıyana kadar kahkahalar attım. Rüzgâr ve biraz da kum vurdu yüzüme. Evet, dedim, her zaman, ama her zaman, bir gün evveline göre daha fazla yaşayabilir insan.Neden olmasın? Daha uzun değil, daha huzurlu değil, daha fazla; belki kısacık ama daha fazla…”