İbn Arabi de bu mânâya şöyle işaret eder; "Biz, ezelde âlî harfler idik. Sonra biz bizden ayrıldık. Daha sonra da biz bize birleştik. Şimdi yine biz biz olduk.
"Yani biz aşk idik. Alî harf idik. Sonra birbirimizden ayrıldık. Gül olduk, bülbül olduk, diken olduk, sümbül olduk. Yani nefis ve ruh olduk. Sonra birbirimize kavuştuk. Ten ruh oldu, ruh ten oldu. Gül bülbül oldu, bülbül gül oldu. Şimdi ise yine aslımız olan aşk olduk.'' *
------------------------------------------
Kenan er-Rifai, Sohbetler, istanbul,2000, s. 568