"Sabah gözlerimi sana açarım. Akşam, uykularımı senden alırım. Nereye, ne yana dönsem karşımda mutluluğun o harikûlade baş dönmesini bulurum.
Böyleyken gene de şükretmem halime, hergelelik, açgözlülük eder, seni üzerim. Aklıma gelmez ki seni usandırır, sana gına getirtirim. Sana dert, sana ağırlık, sana sıkıntı olurum.
Nemsin be? Sevgili, dost, yâr, arkadaş... Hepsi.
En çok da en ilk de Leylâsın bana. Bir umudum, dünya gözüm, dikili ağacımsın.
Uçan kuşum, akan suyumsun. Seni anlatabilmek seni.
Ben cehennem çarklarından kurtuldum, üşüyorum kapama gözlerini...
Sayfa 135Kitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.