Nitekim bu konuda harika bir örnek elimizde mevcut. Yıl 1800' ler. Yer : İrlanda.
İrlanda, İngilterenin sert ve sömürücü davranışlarından dolayı çoğu zaman olduğu gibi açlık ve fakirlik içinde yaşamlarını sürdürüyorlar. İngilizlere kafa tutacak ne askeri nüfusu var ne de askere yeterli protein sağlayacak besini. Ta ki Güney Amerika'dan getirilen patateslerin ekimi ile başlayan "devrim" birkaç yıl içinde Avrupayı sallayacaktı. Zira patates çok yağış alan bataklık tarzı toprakta bile fazla uğraş istemeden yetişmeyi başarmıştı. Avrupa da İngilizlerin başını çektiği bazı ülkeler patatesi yetiştirmeye ön yargıyla yaklaşmıştı. Nitekim bu 'gerici' düşünceleri hayatlarını kurtaracaktı.
İrlanda birkaç yıl içinde patates sayesinde, nüfusunu arttırmış ve halk hem karnı doyuyor hem de gerekli besini süt ve patates ile karşılar hale gelmişti. Patates mucizevi bir işlev görmüş, fakir halkı İngiltere'nin dayattığı pahalı ekmeklere bağımlılığından kurtarmıştı. Fakirin yüzü ilk defa gülüyordu ta ki bir hatanın farkına varamayacak kadar bilgisiz ve tecrübesiz oldukları ortaya çıkana kadar.
Irlanda, 1845 yılında yaz mevsiminin sonuna doğru ağırlaşan bir kokuyla karşılaştı. Sporları rüzgarla taşınan mantar, tarlada, bir gecede beliren siyah beneklerle ortaya çıkmaya başlamıştı. Ve sonucu ise korkunçtu.
1848 yılına kadar devam eden büyük kıtlık, 1348'deki Kara Veba dan sonra Avrupa da ki en büyük can kaybıydı. Nitekim üç yılda her sekiz İrlandalıdan biri -bir milyon kişi- açlıktan öldü;
binlerce başkası ise, patatesten alınan vitaminlerin yokluğunda ya kör oldu ya da akli dengesini yitirdi.
Patates, İrlanda da bağımsızlığı sağlayacak iken felaketi getirdi. Tabi sonraları patatesin tek bir türünün bu kadar fazla dikilmesinin hatası kavranacak ve önlem alınacaktı ama bu dersin etkisi İrlandalılar için belki de hiç unutulmayacaktı.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.