Aslında koşan ben olmalıydım diye düşünüyorum, ormanın içinden ve düzlüklerden koşarak geçmeliydim, başkalarının lüzumsuz işlerinden, boş muhabbetlerin esaretinden, dualardan ve taleplerden uzaklaşmalıydım, bunlar beni hasta ediyor, insanların sıradan günlerine tahammül edemiyorum, niye bu kadar zor hatta imkânsız olsun ki bu?
Adeta başkalarının yanlışlıkla ya da aptalcasına örmüş olduğu görünmez ağa takılmak gibi... Bu kaosun dışında, ormanda, nehirlerde, patikalarda ve denizde dinlenen sakin günler geceler var ancak insanların yaşayarak yarattıkları bu telaşe yüzünden ulaşmak imkânsız.
Ben bu insanlardan biri değilim.
Ben kendi özümün içinde olmayı ve orada ölmeyi seçen biriyim.