Eve Dönmenin Yolları’da Alejandro Zambra, öncelikle çocukluğuna götürüyor okuru ve arka planda Allende’yi askeri darbeyle deviren dikatötör Pinochet yönetiminde Şili’de yaşama tanık oluyor, ön planda yazarın kendisinden de çokça izler taşıyan bir çocuğun anektodlarıyla, bir çocuk dünyayı, yetişkinleri nasıl anlamaya çalışır, neleri nasıl adlandırır ve anlamlandırır, bunları okuyoruz. O kadar gerçekçi ve samimi ki bu bölüm, yazardan nerdeyse yirmi yıl sonra bambaşka bir coğrafyada çocuk olmama rağmen, okurken birçok yerde çocukken benim de kafamdan geçenler bu şekildeydi diye düşünmeden edemedim. Kurgu ilerledikçe yazar ya da anlatıcıyı yetişkin olarak görüyoruz ve bu kez geçmişine dönüp bakan ve bu geçmişten bir roman yazmaya çalışan karakterimizi okuyoruz ki bu kısımlarda de Assis’in Mezarımdan Yazıyorum’unu çağrıştıran şekilde Zambra’nın üslubu çocukluğu anlatan neşeli, biraz haylaz üslubu bırakıp daha olgun bir üslupla karşımıza çıkıyor. Bir yetişkin geçmişiyle ve geçmişindeki insanlarla nasıl hesaplaşır, neler bugüne nasıl taşınır bunları okuyoruz. Biz bir çocuk olarak kendi dünyanızda yaşarken büyüklerin ‘gerçekliğinde’ neler olup bitmiştir ve bir ülkenin siyasi atmosferi insanların hayatını nasıl etkiler bunlara da değiniyor Zambra. En sevdiğim kitaplardan biri oldu.

Eve Dönmenin YollarıAlejandro Zambra · Notos Kitap · 20211,583 okunma

·

1 artı 1'leme

·

693 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

İpek Dadakçı