" Hiçbir lisan yabancı değil ona, kulağı da dili de yüreğinde bu çocuğun, senin anlaşmak dediğin nedir ki, her bizi duyan anlıyor mu ki ne dediğimizi.." Ahraz suyla başlayıp suyla biten bir roman. Yapayalnız büyümüş bir kız çocuğu... Diğer çocuklar tarafından itilip kakılan, nefret edilen, sevgi görmemiş, hatta uğursuz olarak kabul edilmiş bir kadın, bir ifrit; Adile... Ve onun oğlu İsrafil; aynı onun gibi ötelenmiş, dışlanmış, fakat bir o kadar da masum kalmayı başarmış bir çocuk; bir ahraz... Adile ve İsrafil terk edilmiş bir evde yaşar, günlerini çöp toplayarak geçirir ve bu şekilde hayatta kalırlar. Adile zamanla eve kapanır, susar, yaşamaz; sadece var olur. Oğlu İsrafil ise kendi kendine hayatı çözme peşinde, yapayalnız çabalar direnir. Derken kasabadaki tek dostu olan Yusuf ile birlikte karşılaştıkları iki yabancı ile birlikte hayatı değişir. Deniz Gezgin'in ilk kitabı Ahraz. Hani okurken insanın derinine işleyen, okuduğunu yaşatıp, hissettiren kitaplar vardır ya, işte öyle bir kitap. Bu romanda toplumun önyargısını, ötekileştirmesini, ötekileştirilenler tarafından okuyoruz. Sesleri duyamayan, konuşamayan bir çocuğun denizden, kuşlardan, çiçeklerden öğrendiklerine, gayretine, yaşama aşkına, ilk günahına ve aşkına şahit oluyoruz. Bu kitapta deniz var, bu kitapta aşk var, önyargı, nefret, inat var, bu kitapta günah var. Bu kitapta mitlerle, masallarla zenginleştirilmiş harika bir kurgu var. Bu kitapta doğa var. Okumaktan çok keyif aldığım, uzun süre etkisinde kaldığım bir kitaptı. Herkesin okumasını tavsiye ederim.

AhrazDeniz Gezgin · Can Yayınları · 20194,890 okunma

·

3 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Books and Views