Bu yüzden fiziksel diye bildiğimiz her şey sonunda büyük bir nılsamaya dönüşebilir. Dolayısıyla, belki de zihinsel olan değil de fizik- sel olan bilimden dışarı atılmalı veya en azından bilinçli deneyim örün- tülerine (yanlış her türlü şüpheden arınmış olan tek şeye!) İndirgenme- lidir. Fenomenalcilik, fiziksel maddeyi bilince bağlı bir şey olarak ele alır: Madde, gözlemin ortaya çıkardığı bir imkandan başka şey değildir. Idealistlerin ünlü sloganı: Var olmak algılanıyor olmaktır. Fakat sorabiliriz: Kim tarafından algılanıyor olmak? Idealizmin uç biçimlerinden biri der: Benim tarafımdan. Tekbencilik, yalnız benim var olduğumu iddia eden bir görüştür (tüm dünya benim bilincimde bulunan bir rüyadan ibarettir). Diğer insanlar, tıpkı rüyalarımda sorumlu bağımsız varlıkları bulunmayan insanlar gibi, benim rüyamdaki imge olarak vardır; bunlar benim bilincimin yarattığı şeylerdir. Tekben- cilik görüşünü nihai olarak reddetmek zordur; Ancak, dünyaya dair bir varsayım olarak ciddiye almak da en az reddetmek kadar güçtür. İdeal kalan kalan biçimleri, diğer zihinlerin kişinin varlığını reddetmez. Bilinçli deneyimin dünyasında yaşarız fakat bu dünya, tek bir insan zihninin içerdiği bir şey değildir -dünya belki de Tanrı'nın zihnindeki devasa bir rüya alemidir.
Sayfa 79
·
6 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.