Sözlerime konuşma başlığımın bir iz düşümü olarak “Günaydın!” diyerek başlıyorum. “Günaydın, günlük, sığ, muhdes, dünyevi, ahiretsiz, öncesiz-sonrasız, seküler, tercüme kokan, doğmamış, zorla üretilmiş bir kelime. Çamlıca Kız Lisesi'nde sahahları, bahçede, öğretmenlerimizi görünce, kenara çekilip, verdiğimiz selam!
Peki, “Selamünaleyküm”! Hayır, o kadar kısa değil! Esselamüaleyküm ve rahmetulahı ve berekatühü! Yani Allah'ın selâmı ve rahmeti ve bereketi sizlerin, sizin ve sızı koruyan meleklerin üzerine olsun: Uzun, dünyası ve ahireti olan, Allah'ı bilen, melekleri tanıyan, duasıyla gelen bir selâm. Peygamberin Ashaba, Hazret-i Mevlana'nın Selâhaddın-i Zerkubi'ye, Konya Bidayet Mahkemesi Reisi olan dedemin, her sabah, kâtibıne verdiği selam: İrfan ehlinin selâmı.
Ümit MeriçKitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.