Kaybolduğum kendimi arıyorum.
Uzun süre oldu bu yokuşu tırmanmaya başlayalı.
Ha sanmayın şöyle;
Benim niyetim zirveye ulaşmak değil.
Yollarım zorlu o yüzden yokuş yukarı tırmanıyorum.
Bir kayanın ardında,
belki minik bir taşın altında,
benlik arayışım devam ediyor.
Nasıl tırmanmaya başladıysam bu yokuşu, an gelecek aheste aheste inerek sefasını süreceğim.
Yokluğumda izimi bulamayasınız diye,
Hergün başka bir şiir kitabında gönül eğliyorum.
Tuhaf bir durum oldu yine çok değer verdiğim ama tanımadığım kimseler tarafından kıymet bilinmezliğim öne sürüldü.
Oysa kimse bilmez.
Ben en ufak bir umuda tutunup,
gökten kanatlarımla kendi gezegenimi ararım.
Ait olduğum, ait olmuşluğum yoktur.
Yitirdiğim kendimi arıyorum.
Ve ben bu beden bu tende durdukça giderim gitmektir benim Yenilmezliğim.
Yitip gitmek, çekip gitmek, gitmek olsun, tükenip gitmek.
Ona da varım ben.
Bu bedenin amacı o.
Gitmek!
En büyük zaafım.
Sessizce çekip gitmek...
Kanayarak acıdan nefes alamaz hale gelene kadar,
göğüs kafesimin altındaki kalbi,
dağlaya dağlaya gitmek.
Hani olur ya an gelir daralırsınız,
yoruldum dersiniz.
Son bir kez daha çırpınırsınız,
belki biraz olsun nefes alırım diye.
Alırsınız!
Ama bu sefer nefes aldıkça derin derin açılır kalbinizdeki yaralar.
Yittikçe yitiyoruz.
Gittikçe gidiyoruz.
Kimselerin bulamayacağı,
kimselerin ulaşamayacağı,
bir kabuk buldum kendime.
Bazen iki sözcükten oluşan,
bazen bir kaç dizeden,
bazense bitmek bilmeyen,
bitmesini istemediğimiz,
yığınca sayfalardan oluşan ince kırılgan bir kabuk.
Bu kadar kısıtlı aslında kabuğum
Bir parmak şıklattmalık kadar uzakta.
Okyanus derinliği kadar uzayıp gitsin isterim.
Kimseler anlamayacak ümidiyle bir sürü gereksiz açıklama yaparsınız,
sanki çok anlayacaklarmış gibi...
Yine olmaz.
Anlamak istemeyen hiçkimse
yaptığınız açıklamalarla da anlamaz.
Onların yaşam felsefesi de budur anlamamak.
Onun için ben o yokuşu tırmanmaya başlarken;
azığıma bir bedenimi,
bir de acılarımı aldım.
Ne varsa bana kalan onlar değerli.
Diğer her şeyi geride bıraktım.
Benim acılarım sandığınızdan daha değerli, herkese anlatıpta elimde kalmış en kıymetli varlığımı kaybedemem.
Ben bana kalan tek şey olan acılarımı,
Koz olarak kullansınlar,
kullanıpta güçlensinler diye sunamam.
Güçlenmek isteyenlerin acısı kadar yelpazeleri.
·
16 görüntüleme
Ne uzun yazmış sn yaa oku oku bitmedi dliine saglik
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.